Κική Κωνσταντίνου…“Εφιάλτης”

Εφιάλτης, μακρύς!

Γνώριμος δρόμος ενός γυρισμού.

 

Εφιάλτης, ευθύς!

Εμπόδιο μιας διαδρομής

που έχει ήδη αρχίσει.

 

Εφιάλτης, κοντά!

Φόβος που κυριαρχεί και

κοιτάει στα μάτια.

 

Εφιάλτης, δίπλα!

Αντίπαλος του εαυτού

που μάχεται.

 

Εφιάλτης, μέσα σου!

Μια καρδιά που πνίγεται,

που παλεύει να απαγκιστρωθεί.

 

Εφιάλτης, τροφή!

Όλο το είναι μας

παλεύει να ελευθερωθεί.

 

Εφιάλτης, ανάσα!

Μια ψυχή που φλέγεται

και σπάει σε κομμάτια.

 

Εφιάλτης, πόνος!

Θρήνος, θλίψη, σπαραγμός,

οδύνη που κυριαρχεί, μα Όχι.

 

Εφιάλτης, φωνή!

Μια ψυχή, ένας νους, ένα σώμα,

ένα πνεύμα απελευθερώνεται.

 

Εφιάλτης, δάκρυα!

Διαμάντια που σκορπίσανε,

σε άγονο, μα γόνιμο χωράφι.

 

Εφιάλτης, Ελευθερία!

Αγώνας επιβίωσης που

δεν επαναπαύεται, δε φεύγει.

 

Εφιάλτης, μάχη!

Μια πάλη με το Όλον

για τον άνθρωπο.

 

Εφιάλτης!

Μια ανάσταση!

Ένα τέλος!

Μια αρχή!

 

Πάντα μια νέα αρχή!