του…Αγίου Ρόρυ Γκάλαχερ σήμερα

Στις 14 Ιουνίου 1995, στο King’s College Hospital, London  πέθανε ο  μέγας συνθέτης , κιθαρίστας και
τραγουδιστής της μπλουζ και ροκ   μουσικής, Ρόρυ Γκάλαχερ.

[“Gery… Gery… Ο Phil είμαι”, άρχισε να κλαίει με αναφιλητά…
“Phil, τι διάολο συμβαινει;”
O Phil πήρε μια βαθειά ανάσα.
“Gerry, μόλις με πήρε τηλέφωνο η Ute (η γυναίκα του). Ο αδερφός της ο Klaus στη Γερμανία την πήρε να
της πει ότι άκουσε στο ραδιόφωνο να ανακοινώνουν ότι ο Rory πέθανε. Δεν το πιστεύω, Gerry…

Ο Ρόρυ Γκάλαχερ θεωρείται ένας απ’ τους κορυφαίους κιθαρίστες της λευκής μπλουζ μουσικής, τόσο για τα μοναδικά του σόλο και τις καινοτόμες ιδέες στη σύνθεση, όσο και για το πάθος και τη δεξιοτεχνία της τραγουδιστικής του ερμηνείας. Πολλοί σύγχρονοι κιθαρίστες της ροκ και της μπλουζ , τον θεωρούν ως την κύρια επιρροή τους. Ακόμα, θεωρείται μια από τις πιο σεμνές και συνεπείς παρουσίες της ροκ μουσικής.

Χαρακτηριστικό παρουσιάζεται το εξής γεγονός: Το 1976 , το τραγούδι του “Edged In Blue” είχε γίνει πολύ
δημοφιλές στην Αμερική και η αποσπασματική κυκλοφορία του ως σινγκλ θεωρείτο σίγουρο ότι θα χάριζε ακόμα
πλατύτερη επιτυχία στο δημιουργό της. Ο Γκάλαχερ αρνήθηκε να κυκλοφορήσει το τραγούδι σαν σινγκλ,
αντιμετωπίζοντας τη δισκογραφική του δουλειά “ Calling Card ” ως αδιάσπαστο και ενιαίο σύνολο. Επίσης, το 1974
αρνήθηκε πρόταση να γίνει μέλος των Rolling Stones καθώς πίστευε ότι κάτι τέτοιο θα ερχόταν σε αντίθεση με την
αντίληψή του για τη μουσική. Συμμετείχε όμως σε δουλειές μερικών από τα μεγαλύτερα ονόματα της μπλουζ , όπως οι Μάντι Γουότερς , Άλμπερτ Κόλινς , Τζέρι Λι Λιούις , Λόνι Ντόνεγκαν και Αλέξις Κόρνερ . Καθ’ όλη τη διάρκεια της μουσικής του διαδρομής, δε σταμάτησε να τοποθετεί πάνω απ’ όλα, ακόμα και από την προσωπική του ζωή και την υγεία του, εκείνο που θεωρούσε ότι τον ολοκλήρωνε ως καλλιτέχνη και ως άνθρωπο: την αγάπη του για τα μπλουζ και το πάθος του να παίζει μουσική.

Πηγή: http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CF%8C%CF%81%CF%85_%CE%93%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CE%
B1%CF%87%CE%B5%CF%81

Ήταν και παραμένει  το παιδί της διπλανής πόρτας, το γειτονόπουλο που δουλεύει στο συνεργείο, ο ντελιβεράς, ο
άνεργος, ο μαλλιάς, ο μπλουτζινάτος ροκάς, ο ροκαμπιλάς, ο μεταλλάς, ο μπλούζμαν…

Ευγενής, ήρεμος, χαμογελαστός, απλός, εύκολα προσεγγίσιμος, ένας αξιαγάπητος δηλαδή τύπος! Έδωσε και εξακολουθεί να δίνει χαρά σε εκατομμύρια φανατικούς φίλους σ΄όλο τον κόσμο. Οι φίλοι του στην Ελλάδα είναι πάρα πολλοί και φανατικοί. Το κοινό στις κατά καιρούς διάφορες tribute συναυλίες, είναι το καλύτερο.

Εκστασιάζονται με τα τραγούδια του τα οποία τραγουδούν με άψογα αγγλικά άνθρωποι κάθε ηλικίας. Αν θέλαμε να αξιολογήσουμε την προσφορά του Ρόρυ Γκάλαχερ και να τιμήσουμε την προσφορά και τον βίο του θα έπρεπε, χωρίς υπερβολή, να τον ανακηρύξουμε Άγιο. Ο ΑΓΙΟΣ ΡΟΡΥ. Μήπως δεν τον έχουν εικόνισμα στα δωμάτια τους εκατομμύρια άνθρωποι; Μήπως δεν προσεύχονται με τα τραγούδια του
άλλοι τόσοι; Τί παραπάνω διαθέτει ένας Άγιος;

Tiny Tin