ΣΤΟ ΖΩΔΙΟ ΚΑΡΚΙΝΟΣ

του Μιχάλη Δήμα

 

Η ώρα έντεκα παρά κάτι

στη Βουλιαγμένης.

Εσύ στο τιμόνι

βαθιά στο κάθισμά σου βουλιαγμένη.

Εγώ μ’ ένα τσιγάρο.

Η κούραση στα μέλη σου απλωμένη.

Να κοιτώ το κοτσιδάκι σου

πιασμένο με μια άσπρη κορδέλα

και τον μακρύ λευκό λαιμό σου.

Τον κύκνειο.

Πίσω το ενυδρείο.

Να το φαντάζεσαι με μονομάχους

και άλλα ψάρια.

Σιγή ιχθύος ανάμεσα μας.

Μόνο στο ράδιο ο αμερικάνος.

Κάποια στιγμή σου είπα.

Απόψε έχω όρεξη να γράψω.

Και συ στο ζώδιο καρκίνος.

Σπιτική θαλπωρή

συζυγική αφοσίωση.

Ακοινώνητα χείλη κορμί μου ανέραστο.

Ζητώ καταφύγιο και είσαι μια φίλη.

Νιώθω μετέωρος νιώθω μονάχος.

Το τίμημα της δήθεν ελευθερίας μου.

Σ’ ευχαριστώ για τα ποιήματα και για τη συντροφιά σου.

Αύριο θα μεθύσουμε.

 

7/11/86