WiFi;

της Βιτάλια Ζίμμερ

 

Η συνάντηση καθορίστηκε σε ένα ωραίο restaurant. Θα είμαστε αρκετοί. Η παρέα έχει στηθεί απέξω. Θα μπούμε όλοι μαζί. Ήρθαν και οι τελευταίοι. Μπαίνουμε και καθόμαστε.  Έρχεται ο σερβιτόρος. Πρώτη ερώτηση: ποιος είναι ο κωδικός του WiFi. Είναι το όνομα του καταστήματος, όλα κεφαλαία. Το μπαλέτο ξεκινάει να πληκτρολογεί τον κωδικό. Κανονικά έπρεπε να ήταν free για να μην χάνουμε χρόνο. Εμείς οι δύο δεν έχουμε κινητό. Έχω μόνο το υπηρεσιακό το οποίο είναι κλειδωμένο μέχρις εσχάτων. Δεν κάνει για προσωπική χρήση.

Αρχίζω. WiFi; Μου ξαναλένε τον κωδικό. Έρχεται ξανά ο σερβιτόρος. Μας δίνει καταλόγους. Τα κινητά κάτω σαν σε μπαλέτο πάλι. Όλοι επέλεξαν όσο πιο γρήγορα μπορούσαν για να ξαναγυρίσουν στο κινητό τους. Εμείς μελετάμε τον κατάλογο. WiFi ξαναλέω. Μου ξαναλένε τον κωδικό χωρίς να κοιτάζουν. Δεν έχουν καταλάβει ότι δεν κρατάω κινητό. Θα παραγγείλω το πιάτο ημέρας. Παέγια με γαρίδες για δύο άτομα. WiFi; Ξανά ο κωδικός από κάποιον από τους σκυφτούς.

Ήρθαν τα φαγητά. WiFiι; Τότε όλοι κατάλαβαν ότι κάτι δεν πάει σωστά. Κράτησε λίγα δευτερόλεπτα. Αρχίζουν οι φωτογραφίες των πιάτων.

Βγάζω ένα χαρτί post-it, το γράφω με παχιά γράμματα και τους το δείχνω. Why φάει?

Τα κινητά εξαφανίστηκαν.

Τα ζευγάρια φιλιούνται επιτέλους.