Body language, Setup & Dress Code…Τσίπρας Αλέξιος

της Βιτάλια Ζίμμερ   Μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις. Τι γίνεται όμως εάν έχουμε πολλές εικόνες, όπως είναι τα καρέ (frames) ενός βίντεο. Η επιστήμη πώς να παρουσιάζεις τον εαυτό σου υπάρχει. Είναι μία ακόμα Αμερικανιά η οποία αναλύεται δυστυχώς γρήγορα άλλα βάναυσα εύστοχα στην ταινία “The Adjustment Bureau” με πρωταγωνιστή τον Matt Damon. Σε μία σκηνή η ήρωας της ταινίας και υποψήφιος για το αξίωμα του Γερουσιαστή αναφέρει ότι εάν τα υποδήματα είναι πολύ καθαρά και καινούρια δεν θα τον ψηφίσουν οι φτωχοί. Εάν είναι πολύ βρώμικα τότε δεν θα θεωρηθεί κατάλληλος. Και συνεχίζει (σε ελεύθερη απόδοση) βγάζοντας το παπούτσι του: “Πληρώνουμε ένα τεράστιο ποσό και τόσους ανθρώπους για να μας πουν ποια είναι η ιδανική ποσότητα βρωμιάς, σε ένα παπούτσι”....

 

Στη Ελλάδα εφαρμόζονται αυτές οι πρακτικές, προσαρμοσμένες όμως στα Ελληνικά δεδομένα. Πολλά είναι κατ’ επιλογήν κιτς και πολλά άλλα είναι λάθη, είτε των συμβούλων είτε αυτων που καλούνται να τα εφαρμόσουν και αποτυγχάνουν. Αυτοί που καλούνται να τα εφαρμόσουν είναι οι πολιτικοί.

 

Σας παρουσιάζω το πρώτο θύμα του Image Making, τον Αλέξιο Τσίπρα.

 

Dress Code

 

Χρωματικοί συνδυασμοί.

Μπεζ παντελόνι, άσπρο πουκάμισο, καφέ παπούτσι με άσπρη σόλα. Η ζώνη δείχνει να είναι μαύρη.

Το πρώτο σφάλμα είναι η διαφορά χρώματος των υποδημάτων με τη ζώνη.

Οι χρωματικές επιλογές είναι κάκιστες και δεν επιτρέπονται σε ηγέτες να ντύνονται έτσι. Περισσότερο μοιάζει να βρίσκεται σε βάφτιση μιας φίλης της 3ης ξαδέρφης του από το σόι του 2ου άντρα της.

Τα παπούτσια είναι για απογευματινή βόλτα σε μία παραλιακή πόλη με τους στενούς του φίλους. Δεν είναι για ομιλία αρχηγού.

 

Η απουσία γραβάτας, επιβεβλημένο στυλ του Τσίπρα έχει διαρκέσει πολύ. Αυτή η εμμονή πρέπει να πάψει διότι δεν θα φέρει νέους ψηφοφόρους. Τα διπλωμένα μανίκια συμβολίζουν εργατικότητα. Είναι λάθος να κάνεις προγραμματισμένες ομιλίες με διπλωμένα μανίκια. Οι έκτακτες ομιλίες γίνονται έτσι, αν και είναι στημένες. Θυμίζω την σύντομη ομιλία G Bush στη Νέα Ορλεάνη λίγο μετά τον τυφώνα Κατρίνα. Εμφανίστηκε σε μία πρόχειρη δομή, χωρίς σακάκι, με γραβάτα και τα μανίκια σηκωμένα. Στο περιθώριο αυτής της εποπτείας είπε και δύο λόγια. Φυσικά ο Bush δεν μετακίνησε κιβώτια αλλά η εικόνα του ήταν, “Τώρα έχω κάτι σημαντικό να κάνω”.

 

Τα ρούχα του είναι φτηνά και λάθος νούμερο. Το παντελόνι τονίζει ότι είναι κοντός και υπέρβαρος. Προτίμησε μία Casual χρωματικά και σαν υλικό ενδυμασία. Λάθος. Το παντελόνι έπρεπε να ήταν σκούρο.

 

Το πουκάμισο είναι ένα νούμερο μικρότερο και από κακό υλικό. Είναι σιδερωμένο μεν αλλά έχει τσαλακωθεί. Υπάρχουν πουκάμισα που διατηρούν τη φόρμα τους καλύτερα. Εάν ήταν και λίγο πιο φαρδύ θα ήταν λιγότερο τσαλακωμένο και ο ίδιος θα ήταν πιο άνετος. Το ότι δεν είναι το νούμερό του φαίνεται και από το τελευταίο κουμπί που είναι κουμπωμένο. Αυτό το κουμπί έπρεπε να είναι πιο ψηλά όπως δείχνει το κόκκινο σημείο. Η λάθος επιλογή φαίνεται και από τους γιακάδες οι οποίοι έπρεπε να είναι πιο κλειστοί.

 

Το πουκάμισο είναι τσαλακωμένο. Κανονικά θα έπρεπε να πάει σε ράφτη γιατί η αναλογία κοιλιάς ώμων δεν είναι ιδανική.

Είναι αδύνατον να βρεις στο εμπόριο αυτό που ταιριάζει στις αναλογίες σου.

 

Ακόμα ένα δείγμα ότι το πουκάμισο είναι λάθος νούμερο. Τραγική εμφάνιση για αρχηγό κόμματος και για πρώην πρωθυπουργό. Υποβαθμίζει τον εαυτό του.

 

Η λανθασμένη επιλογή ρολογιού ήταν συνέπεια της ενδυμασίας. Αυτό είναι ρολόι νεαρού που ψάχνει για κορίτσια. Ο αρχηγός πρέπει να φοράει ρολόι με μεταλλικό μπρασελέ ή με δερμάτινο λουράκι. Το πλαστικό είναι ότι χειρότερο υπάρχει. Θα ήταν καλύτερο να φοράει βραχιόλι φιλίας.

Οι σωστοί ηγέτες, κλείνονται σε έναν χώρο στο ίδιο επίπεδο με το χώρο ομιλίας και τους διορθώνουν τα ρούχα. Πρέπει το πουκάμισο να είναι ισορροπημένο πάνω στο σώμα. Το σακκάκι θα βοηθούσε.

Setup

 

Πιο ψηλά βρίσκεται το έμβλημα. Άμεση και όχι έμμεση παραπομπή στη Σοβιετική Ένωση. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σαν το ΚΚΕ. Δεν είναι αρχηγικό κόμμα όπως η ΝΔ αλλά κόμμα ιδεών. Ακόμα και ο αρχηγός είναι μικρός μπροστά στην ιδεολογία. Ο Αρχηγός είναι υπηρέτης της ιδεολογίας και οι υπόλοιποι υπηρέτες του αρχηγού. Σαφές μήνυμα που τρέφει το υποσυνείδητο του κοινού.

 

Από μία μακρινή λήψη διακρίνεται η τοποθέτηση του Αρχηγού. Σε ένα αρχηγικό κόμμα το κεφάλι του αρχηγού θα ήταν στην πράσινη γραμμή. Αυτοί που κάθονται πίσω του είναι η αντίστοιχη κεντρική του ΚΚ της Σοβιετικής Ένωσης. Είναι υπό του αρχηγού αλλά όχι και τόσο υπό. Είναι σχεδόν στο ίδιο ύψος. Κανονικά, σε ένα αρχηγικό κόμμα δεν υπάρχει κανείς πίσω και πιο ψηλά από τον αρχηγό.

 

Λάθος Pontium. Ο Τσίπρας έχει σχεδόν το ίδιο πλάτος με το Pontium. Το Pontium έχει σχεδόν το ίδιο χρώμα με το πουκάμισο για τις ανάγκες του contrast με το λογότυπο. Ο Τσίπρας είναι χοντρός σε αυτό το πλάνο. Το ύψος του Pontium έπρεπε να είναι πιο χαμηλό αλλά έτσι θα χαθεί η εργονομία στην ανάγνωση του λόγου αλλά και στη στήριξή του (θα το δούμε πιο κάτω). Η λύση ήταν να φτιαχτεί το Pontium από διάφανο υλικό. Τώρα μοιάζει με μαρμάρινη προτομή.

 

Body Language

 

Είναι σχεδόν πάντα συνοφρυωμένος και οι ζάρες στο μέτωπο μόνιμες. Αυτό είναι σαν να κάνεις όλα τα γράμματα σε ένα κείμενο bold. Είναι ασυναίσθητο και δεν μπορεί να το ελέγξει αλλά επιδρά στο κοινό του.

 

Έχει δύο τικ. Το ένα είναι ότι σηκώνει συνέχεια το δεξί του φρύδι.

 

Το δεύτερο τικ είναι το στράβωμα του στόματος.

 

Διορθώνει συνέχεια τα μικρόφωνα λες και το ύψος του μεταβάλλεται. Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του το κάνει διαρκώς. Είναι δείγμα ανασφάλειας. Αν γίνεται και σύγκριση με το περιεχόμενου του λόγου θα βγουν και άλλα κακά συμπεράσματα.

 

Δεν στηρίζεται απλά στο Pontium αλλά είναι αγκυρωμένος σε αυτό. Περνάει δύσκολες στιγμές. Κανονικά δεν ακουμπάς ποτέ το Pontium. Ακουμπάς μόνο τις σελίδες των χειρόγραφων σημειώσεων. Ένας σωστός ομιλητής δεν πάει ποτέ με τυπωμένο λόγο από εκτυπωτή. Το χειρόγραφο δείχνει ότι είναι δικό σου έργο η ομιλία. Ο εκτυπωτής δείχνει ότι ο λόγος είναι πνευματική ιδιοκτησία άλλου. Ψιλά γράμματα για μη επιστήμονες. Σε αυτό είμαι κάθετη.

 

Κυρία… εγώ; Είναι στιγμή που λέει στο κοινό, ότι ο στόχος των τελευταίων αποκαλύψεων είναι αυτός. Είναι η μοναδική στιγμή στην ομιλία, που δείχνει τον εαυτό του με το δείκτη. Θυματοποιεί τον εαυτό του. Μετά ακολούθησε χειροκρότημα.

 

Αναφέρεται στη Δεξιά παράταξη ενθυμούμενος ότι πρέπει να σηκώσει το αριστερό χέρι έτσι ώστε το κοινό να το δει σωστά.

 

Δείγμα υποταγής. Στη διάρκεια του λόγου του αναφέρεται στον Μητσοτάκη ζητώντας το λόγο όπως ο μαθητής από το δάσκαλο. Είναι ξεκάθαρο ότι αισθάνεται μειονεκτικά. Αποδέχεται ότι ο πολιτικός του αντίπαλος έχει την εξουσία.

 

Οι κινήσεις των χεριών του είναι σχεδόν πάντα συμμετρικές και ποιμενικές.  Ο μικρός δάκτυλος δεν είναι σχεδόν ποτέ ενωμένος με τα υπόλοιπα δάχτυλα. Στο δεξί χέρι η απόσταση είναι πάντα μεγαλύτερη από ότι στο αριστερό. Είναι εσκεμμένο και αντιγραφή των κινήσεων ενός ιερωμένου. Επιδρά στο κοινό.

Συμπέρασμα

Έχει εκπαιδευτεί σε αρκετά θέματα για το στήσιμό του στις ομιλίες. Κάποιες πτυχές που κατακρίνω μπορεί να μην οφείλονται σε λάθη αλλά σε σκόπιμες επιλογές. Αν ισχύει κάτι τέτοιο, τότε προφανώς απευθύνεται σε ένα κοινό που δεν αμφισβητεί τίποτα ποτέ και είναι σίγουρα συντηρητικό-οπισθοδρομικό ή παριστάνει τον κακόμοιρο λόγο επικαιρότητας. Εάν όμως οι επιλογές αυτές δεν είναι σκόπιμες και είναι στην τύχη, τότε είναι ένας τυχερός με μειωμένο δείκτη ευφυΐας που κατάφερε να γίνει πρωθυπουργός.

 

“Να είστε εκεί κύριε Τσανς…” με τον Peter Sellers