Η ΑΝΑΚΡΙΣΗ…(μικροδιήγημα)
(παίζοντας στο στυλ του Φίλιπ Μάρλοου)
γράφει ο Ειρηναίος Μαράκης
Ο Αγάπιος στεκόταν και κοίταζε το αγόρι που καθόταν στο σκαμπό κι ακουμπούσε στον σκονισμένο τοίχο. Τον κοίταζε με μισό χαμόγελο ενώ στο άλλο μισό δάγκωνε με επιμονή μια καραμέλα για το λαιμό και τα σμιχτά κατάμαυρα φρύδια του, που έπιαναν ολόκληρο το πάνω μέρος του ματιού, γυάλιζαν από τον ιδρώτα που έκανε στάση πάνω τους όπως έπεφτε αργά από το μέτωπο.
«Παραδέχεσαι ότι πυροβόλησες τον αδερφό σου;» ρώτησε τον νεαρό.
Το αγόρι είπε μορφάζοντας τις δύο αγαπημένες του λέξεις σε σχέση με τη γενετήσια πράξη κι ύστερα έκλεισε το στόμα και τα μάτια τάχα πως τον πήρε ο ύπνος. Ο αστυνομικός πήγε στο γραφείο και βόλεψε το βαρύ σώμα του πάνω στα έγγραφα της δικογραφίας. Έφτυσε διακριτικά την καραμέλα και αφού έσκυψε από πάνω του, τον κοίταξε μ’ ένα ολόκληρο πλέον χαμόγελο να απλώνεται στο καλοξυρισμένο του πρόσωπο.
«Εντάξει, αφού το θες, ας μην ομολογήσεις. Έχω το όπλο σου.» Ο νεαρός τον κοίταξε ξανά.
«Για μπάτσος πάντως φαίνεσαι πολύ μαλακός.» «Ναι, είμαι» απάντησε γελώντας «πολύ μαλακός και σχεδόν μαλάκας. Εγώ κι ο Φίλιπ Μάρλοου ένα πράγμα.»
imaginistes 