10 δευτερόλεπτα – Club χωρισμένων γυναικών (5)

της Βιτάλια Ζίμμερ

 

Μαρία: Πάλι θα φύγεις;

Βιτάλια: Λυπάμαι, είναι η εργασία μου.

Μαρία: Δεν μπορώ να καταλάβω τίποτα για σένα. Δουλεύεις περίεργες ώρες, κοιμάσαι λίγο, γράφεις γράφεις γράφεις. Τι θέμα έχεις;

Βιτάλια: Μαρία μου, η καθεμία από εμάς έχει ένα σοβαρό θέμα. Τα δικά σου προβλήματα είναι εύκολα για μένα. Τα δικά μου προβλήματα και για εσένα είναι εύκολα. Δυστυχώς όμως είναι προσωπικά θέματα. Δεν γίνεται να φας εσύ και να χορτάσω εγώ.

Μαρία: Τι σου συμβαίνει;

Βιτάλια: Δεν θέλω να το συζητήσω. Θέλω να αρκεστείς σε αυτό που είμαι. Μην σταθείς στο γιατί έγινα έτσι. Ότι έγινε, έγινε.

Μαρία: Σε πλήγωσε ο χωρισμός.

Βιτάλια: Κι όμως, δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Μην προσπαθείς να βρεις παρόμοιους βίους.

Μαρία: Δεν καταλαβαίνω και πολλά. Όμως σου έχω εμπιστοσύνη.

Βιτάλια: Κι εγώ σου έχω εμπιστοσύνη. Ξεχωρίζεις σε αυτό το κτήριο. Ξέρεις ότι δεν έχω σχέσεις με τους υπόλοιπους.

Μαρία: Τώρα που θα φύγεις, τι θα κάνω; Δεν έχω βρει δουλειά.

Βιτάλια: Και δεν προβλέπω να βρεις εργασία. Θα σε αναλάβει η Σάρα.

Μαρία: Έχω το επίδομα ανεργίας. Δεν θα χρειαστώ χρήματα. Μου βάζει και ο Αποστόλης 150 ευρώ το μήνα. Μπορώ να περάσω το μήνα μου χωρίς να βγω έξω.

Βιτάλια: Θα μείνεις στο σπίτι μου. Θα γλιτώσεις χρήματα από τη θέρμανση και την κουζίνα. Οι αγορές του σπιτιού θα γίνονται από τη Σάρα. Τα υπόλοιπα θα τα βρείτε.

Μαρία: Τώρα δίνεις εντολές πάλι.

Βιτάλια: Κάνεις λάθος. Η διατύπωση είναι διαταγή, το ύφος όμως δεν είναι.

Μαρία: Χρειάζομαι τηλεόραση. Να φέρω τη δική μου;

Βιτάλια: Όχι… ναι μπορείς… Μαρία, ότι θες μέχρι να περάσει αυτή η ιστορία.

Μαρία: Που θα πας;

Βιτάλια: Στο Μιλάνο.

Μαρία: Γιατί; Είσαι τρελή;

Βιτάλια: Λυπάμαι, είναι η εργασία μου.

Μαρία: Δεν γίνεται να μην πας;

Βιτάλια: Μην ανησυχείς. Θα επιστρέψω σε μία εβδομάδα.

Μαρία: Ανησυχώ.

Βιτάλια: Σε λίγο έρχεται Σάρα. Μην είσαι έτσι. Δεν ξέρει ακόμα ότι θα φύγω.

Μαρία: Να φύγω να τα πείτε;

Βιτάλια: Δεν χρειάζεται. Δεν θα υπάρξει πρόβλημα.

Μαρία: Η Σάρα πώς θα το πάρει;

Βιτάλια: Το ξέρει ότι θα συμβεί. Δεν είναι η πρώτη φορά.

Μαρία: Και θα είστε χώρια…

Βιτάλια: Ναι.

Μαρία: Λυπάμαι γι αυτό.

Βιτάλια: Εσύ όμως δεν θα είσαι μόνη σου. Αυτό δεν ήθελες;