Της Μεταμόρφωσης

του Μιχάλη Δήμα

 

Δευτέρα 6 Αυγούστου 2007. Μεταμόρφωση του Σωτήρος. Η ανάγκη  να ξεφύγεις. Η ανάγκη να ησυχάσεις. Η ανάγκη να αδειάσεις από  σκέψεις, βιώματα, συναισθήματα. Από κουβέντες και συλλογισμούς  περίπλοκους. Η ανάγκη να σπάσεις το φαύλο κύκλο, αυτόν  που  τρώει  την ουρά του και μαζί και σένα. Να αποστασιοποιηθείς. Να  καταλαγιάσεις τους φόβους σου. Να  σταθείς  απέναντι  στον  εαυτό  σου  γυμνός, όπως σ’ έφερε η μάνα σου στον κόσμο, ν’ αναμετρηθείς μαζί του και αν τον νικήσεις, να  νιώσεις  ασφαλής  και πλήρης. Άοπλος και όμως άτρωτος, στο απυρόβλητο κάθε κινδύνου και επιβουλής. Με λίγα λόγια να γίνεις απλός. Πολύ  δύσκολο  να μεταμορφωθείς από  την μια μέρα στην άλλη. Μόνος σου σίγουρα δεν μπορείς. Μόνο Αυτός που μεταμορφώθηκε στο όρος Θαβώρ και  έλαμψαν τα ιμάτια και το πρόσωπό του μπορεί να βοηθήσει. Σημάδι δόξας θεϊκής, σημάδι εκλάμπρυνσης της ανθρώπινης φύσης. Φως, φως  παντού και μόνο φως. Το φως μεταμορφώνει. Το φως είναι το  απλούστερο πράγμα στον κόσμο, γι’ αυτό και το πολυτιμότερο…

Πέμπτη 6 Αυγούστου 2020. Ευρυτανία. Κεφαλόβρυσο. Κοντά στο άγαλμα του Μάρκου Μπότσαρη, στο σημείο που έπεσε νεκρός. Ο ναός μινιατούρα. Ζήτημα να χωράνε δέκα, δώδεκα νοματαίοι καθιστοί. Ο μικρός ναός σημαιοστολισμένος, λόγω της μέρας, που είναι αφιερωμένος στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος, του Αφέντη Χριστού. Στον προαύλιο χώρο αρκετός κόσμος. Φτάνω λίγο πριν το τέλος της λειτουργίας. Το κήρυγμα του ιερέα κουράζει. Από τι φαίνεται δεν πρέπει να φημίζεται  για την ευφράδειά του. Κοιτάω τα πεσμένα φαιοκίτρινα φύλλα από τα πλατάνια, που τα παρασέρνει ο αέρας και τον ουρανό που έχει συννεφιάσει. Μπορεί και να βρέξει. Εδώ χειμωνιάζει νωρίς, άλλωστε από Αύγουστο χειμώνα. Ο κόσμος, όπως και εγώ ανυπομονεί να πάρει αντίδωρο και το καθιερωμένο τσαμπάκι σταφύλι. Η γιορτή σηματοδοτεί την αρχή του τρύγου. Και όπως μεταμορφώθηκε ο Χριστός στο όρος Θαβώρ, έτσι θα μεταμορφωθεί σε καμιά σαρανταριά μέρες και ο μούστος στα βαρέλια  από ένα σκούρο και θολό υγρό σε οίνο φωτεινό και λαμπερό. Φεύγω κρατώντας το τσαμπί ευλαβικά, γιατί είναι και ο Διόνυσος που βλέπει από ψηλά…