Τα αδόρια

της Fay Ntan

Τα αδόρια κάνουν σαματά κάτω από μπαλκόνι. Ένας κρεμιέται από κάγκελα ν’ ανεβεί. Γέρος μου λέει, Φανηηηή, πες τους ξεκουμπιστούν. Άλλες φορές βγαίνει με καραμπίνα.

Μάνα μου λέει, μέλι έχει αυτή στο βρακί. Καμία φορά βγαίνω παράθυρο και τους το δείχνω. Δεν φτάνει. Δεν θεν αυτό. Θέλουν ξεριζώσουν ψυχή μου. Θέλουν σπλάχνα μου, μυαλό, χολή μου.

Γω ζόρικη είμαι. Δεν δίνω εύκολα, μα όλο γελώ. Κάποιοι παρατούν, πάνε για ύπνο…άλλοι λίγοι πολιορκούν. Ξανά και ξανά. Φέρνουν δώρα λένε ωραία λόγια στα αυτιά.

Τότε Φανή κλείνει μάτια, κάνει προσευχή. Μην την πατήσει κι ερωτευτεί. Άμα γίνει ήσυχη, δλυκούλα, απαλή, δε α την αγαπά ξανά κανείς. Φανή ξέρει πως δεν είναι ένας τόπος. Όλοι τη θένε για διαδρομή.