Αποκωδικοποιώντας τους…imaginistes

Apostolis Katrivanos

Είδα ένα πολύ όμορφο βίντεο από μία δημόσια ανάρτηση. Πριν γράψω κάτι, ζήτησα την άδεια. Ένας easy rider του σήμερα, προσπαθεί να αδειάσει το κεφάλι του από το μοναδικό 2020. Έχει την ζεστή συντροφιά της κόρης του.

Μαζί και οι δύο μαθητές απέναντι στον κορονοϊό.

Μαζί και οι δύο παίζοντας χαλαρά και ίσως λίγο άτεχνα μουσική, σημάδι αυθεντικότητας.

Μαζί και οι δύο στο τραγούδι, ενώ είναι αδύνατον να ταιριάξουν οι κλίμακες των φωνών τους.

Μαζί και οι δύο σε ένα λιτό φυσικό χώρο, χωρίς οροφή. Only the sky is the limit, όπως λένε οι Αμερικάνοι.

Μαζί και οι δύο σοβαροί και προσηλωμένοι.

Μαζί και οι δύο για να περάσουν όμορφα. Ευτυχώς η τεχνολογία απαθανατίζει πιο εύκολα τέτοιες στιγμές.

Μαζί και οι δύο στο πιο σημαντικό. Εγώ βλέπω άλλα, επειδή είμαι διαφορετική και παράξενη. Βλέπω μία παράδοση, μία κληρονομιά εν ζωή, μία παιδεία.

Μαζί και οι δύο, πατέρας και κόρη, ίσοι πλέον. Μία χειραφέτηση στα αυθεντικά υπόγεια της Ελληνικής Μουσικής Ιστορίας με φόντο το τίποτα και τα πάντα.

Οι imaginistes δεν φτιάχτηκαν πρόσφατα. Η δημιουργία τους είχε αποφασισθεί, όταν ακόμα ήταν έμβρυα. Ο καθένας, σε διαφορετικό χρόνο. Το μόνο που χρειάστηκε, ήταν να συναντηθούν. Όλα τα άλλα είναι όπως κυλάει το νερό. Κι όπως λέει και το τραγούδι που μας είπαν:

και το νερό το κρύσταλλο, βρε αμάν αμάν

θα ρέει απ’ τις οθόνες.