Φρέσκα

Κώστα Δήμα…Καβαλάρης στα σκοτάδια

Κομπιάζω να σας μιλήσω
στο βάθος μια σάλπιγγα ηχεί

κι εγώ να τον βλέπω

Κατηφορίζει
καβαλάρης,μες’ την πλουμιστή του
φορεσι,α
(οχι δεν φοράει μαύρη)
και ροβολάει
σε κάμπους και βουνά
σε μπαρ και παραλίες
και κει να χαριεντίζεται
με γέρους ξεκουτιάρηδες
με νιες και παληκάρια

Κι αυτοί
να μη πολυνοιάζονται
να τον κερνούν
τεκίλες
και σφηνάκια

Δώδεκα ώρα ακριβώς
εκαβαλίκεψε
το μαύρο του το άτι
μες’τα σκοτάδια χάθηκε
και της νυχτιάς τα πέπλα.

…ακόμα σας το ορκίζομαι
μέσα στ’αυτιά μου
έχω
…το παγερό του γέλιο