Αρχίζει το…ματς;
Επιτέλους το Ελληνικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου αρχίζει με τη σύμφωνη γνώμη του μαγαζιού της περιβόητης ΕΠΟ που κατάφερε, (διότι περί κατορθώματος πρόκειται), μαζί με το πρωτάθλημα, την ταυτόχρονη διεξαγωγή του περσινού!!! τελικού Κυπέλλου! Η παγκόσμια αυτή πρωτοτυπία δίνει σαφώς αίγλη στη χώρα μας και τοποθετεί την ΕΠΟ στην κορυφή των απανταχού ομοσπονδιών, τρανό παράδειγμα συνέπειας, φερεγγυότητας και προ πάντων τιμιότητας!
Αφιέρώνουμε και μεις με τη σειρά μας ένα μικρό ποίημα τιμώντας την ημέρα, την ΕΠΟ και τους άθλους της.
ΝΙΚΟΣ ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΣ
Τα γκολπόστ
άκουγε τις καμπάνες που βαρούν
και τ’ ορειχάλκου τις δονήσεις
όπου τρυπάν τον καθαρό
-του κυριακάτικου πρωινού-
αγέρα
άραγες οι καμπάνες τι να μηνούν;
θα τις ακολουθήσουν μήπως
ύμνοι τραγούδια χαρές
ή πολυβόλα θ’ αντηχήσουνε
απαίσια
να σπείρουνε
τον όλεθρο ολούθε;
ένα σας λέω:
όλοι να τρέξουμε αμέσως
στα γκολπόστ
παιδιά!
στα γκολπόστ!
στα γκολποστ
άγρυπνοι
-ακοίμητοι φρουροί-
πανέτοιμοι
το μάτι εδώ εκεί
να γρηγορούμε
μην αρχίσουνε να πέφτουνε
τα τέρματα
βροχή
και
ηττηθούμε.
(Στην κοιλάδα με τους ροδώνες,
Ίκαρος, Αθήνα 1978)
Martin Munkacsi
O Martin Munkacsi γεννήθηκε στην Ουγγαρία το 1896 και πέθανε στην Αμερική το 1963. Αρχικά ασχολήθηκε με
την ποίηση και με τη δημοσιογραφία. Oι πρώτες του φωτογραφίες ήταν σχετικές με αθλητικά γεγονότα. Μια
θεματολογία άλλωστε την οποία ουδέποτε εγκατέλειψε. Ασχολήθηκε κυρίως με τη φωτογραφία μόδας. Ο
Munkacsi, γύρω στα 1940, υπέγραψε ένα συμβόλαιο συνεργασίας, της μυθώδους αξίας των 100.000 δολαρίων,
με το Harper’s Bazaar. Συνήθως, φωτογράφιζε εκτός στούντιο, σε παραλίες, φάρμες, λιβάδια, ακόμα και
αεροδρόμια. Διάσημα μοντέλα του ήταν οι Katherine Hepburn, Jean Harlow, Louis Armstrong, αλλά και ο Fred
Astaire. Oι φωτογραφίες του Munkacsi ανέτρεψαν το συνηθισμένο σκηνικό της φωτογραφίας μόδας που
επικρατούσε στον μεσοπόλεμο, έδειξε στον κόσμο ότι η φωτογραφία μπορούσε να βγει στον δρόμο και να έχει
κίνηση. Άλλωστε το παρατσούκλι του ήταν «the kinetic man» (ο κινητικός άνθρωπος). O Munkacsi υπήρξε
ένθερμος οπαδός τού ανερχόμενου τότε κινήματος τού φωτογραφικού μοντερνισμού, το οποίο απεχθανόταν τη
μίμηση των άλλων τεχνών και ειδικά της ζωγραφικής και ήθελε να αξιοποιήσει τις ιδιαιτερότητες τού
φωτογραφικού μέσου. Ο Richard Avedon είπε για εκείνον ότι «έφερε μια αίσθηση ευτυχίας και ειλικρίνειας σε
μια τέχνη που πριν ήταν άχαρη και ψεύτικη. Η τέχνη του αποκρυστάλλωνε την άποψή του για τη ζωή. Την ήθελε
υπέροχη…και το κατάφερε!».
imaginistes 