Οι Σκιές
της Βιτάλια Ζίμμερ.
Η τάση στο δίκτυο ηλεκτροδότησης είναι σχεδόν σταθερή. Η αλλαγές στη φωτεινότητα των λαμπτήρων είναι σπάνιες. Από τότε που κυριάρχησε το σταθερό ηλεκτρικό ρεύμα, εξαφανίστηκαν οι νεράιδες και οι δαίμονες από τα σπίτια μας.
Το φως μέσω της φωτιάς προκαλούσε εναλλαγές στον κέντρο εκπομπής της φωτιάς και στη φωτεινότητα. Αυτές οι αιτίες, προκαλούσαν με τη σειρά τους, την κίνηση των σκιών ακόμα και σταθερών πραγμάτων ή ανθρώπων. Ένας μύθος γεννήθηκε. Η βραδινή κούραση που μειώνει την όραση και την ταχύτητα αντίληψης, δημιουργεί τη δεισιδαιμονία. Μετά περνάει στις γενιές και γίνεται έμφυτη.
Οι σκιές είναι εύπλαστες. Οι μορφές είναι ακαθόριστες και ο άνθρωπος ερμηνεύει το σχήμα της σκιάς σε αυτό που φοβάται. Η ίδια σκιά είναι διαφορετική για τον καθένα μας. Είναι νέμεσις.
Είναι όμως κάτι επίκτητο από ένα χρονικό σημείο της ιστορίας του ανθρώπου και μετά, ή κάτι παλαιότερο εκφρασμένο με περισσότερα τεκμήρια;
Είναι παλαιότερο. Ο προϊστορικός άνθρωπος δεν ήταν στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας. Είχε μεγάλους και δυνατούς εχθρούς να αντιμετωπίσει. Η περιφερειακή όραση δίνει λάθος πληροφορίες, ενεργεί πιο αργά από την ακοή, αλλά πιο γρήγορα από την εστιασμένη όραση. Ανιχνεύει την κίνηση, το σώμα παίρνει θέση μάχης, οι χτύποι της καρδιάς γίνονται πιο συχνοί και η αδρεναλίνη αναλαμβάνει να μας ξυπνήσει.
Οι σκιές απευθύνονται στο ένστικτο. Είναι το ένστικτο της επιβίωσης. Είναι το ένστικτο του θηράματος και όχι του θηρευτή.
Οι σκιές μας νικάνε…
imaginistes 