Η Ριρίκα της Θεσσαλονίκης

της Βιτάλια Ζίμμερ

 

Γεννήθηκε το 1930 σε στο εργοστάσιο της Austin Morris. Την είχα δει στους δρόμους της Θεσσαλονίκης όταν ήμουν μικρή.  Η Ριρίκα είναι από τα αυτοκίνητα που διακόπτεις ότι κάνεις και την χαζεύεις. Διαπιστώνεις την αντοχή της και την υπομονή του ιδιοκτήτη της. Πρέπει και οι δύο να έχουν πείσμα. Δεν αρκεί ο ένας…

Είχα διαγράψει την ύπαρξή της. Θεωρούσα αδύνατον να υπάρχει ακόμα. Μέχρι που είδα μια φωτογραφία του Πάνου Καζανασμά στο Internet μαζί με το σύντομο βιογραφικό της. Η Ριρίκα ήταν το παλαιότερο ταξί της Θεσσαλονίκης. Τώρα και τότε που ήμουν μικρό κορίτσι ήταν αντίκα. Λεπτές ρόδες με ακτίνες, σαν αυτές των μοτοσυκλετών, φτερά που ξεχωρίζουν από το αμάξωμα, υποτυπώδης πόρτες και κάλυμμα αντί για μεταλλικό ουρανό. Η Βρετανική προέλευση επιβεβαιώνεται από την θέση του οδηγού δεξιά.

Το κάλυμμα της μηχανής θυμίζει γεωργικό ελκυστήρα. Δεν υπάρχει κανένα αξεσουάρ μέσα της. Μόνο τα χειριστήρια του οδηγού. Ένα bear minimum εργαλείο, χωρίς GPS, Bluetooth και όλα όσα ψάχνουμε τώρα. Το μόνο που είναι ίδιο, είναι οι φωνητικές εντολές. “Έλα Ριρίκα μου, πάρε μπρος!”

Το 1954, σύμφωνα με τον Πάνο, αποσύρθηκε ως ταξί και πουλήθηκε 5.000 δραχμές. Το όνομα Ριρίκα δόθηκε μετά από μία μοναδική τελετή βάφτισης. Ένας λατερνατζής περνούσα δίπλα της και έπαιζε το τραγούδι Ριρίκα, από την ομώνυμη οπερέτα σε μουσική και στίχους του Στάθη Μάστορα.

Η Ριρίκα βαδίζει ακάθεκτη για τα εκατό της χρόνια. Συχνάζει στην Άνω Τούμπα….

Απολαύστε το τραγούδι της βάπτισης!