Ιστορίες για την ποίηση (28)

Κατερίνα Γώγου…Η ζωή μας είναι άσκοπα λαχανητά

της Γωγώς Γεωργίου

 

Ναι…δεν κλαίμε πια…

μόνο τις νύχτες όταν κανείς δεν

μας βλέπει

παρά μόνο εκείνο το γνωστό ταβάνι –

ουρανός μας…

που του καρφώσαμε και άστρα

αλλά τα καρφώσαμε πολύ καλά και..

Δεν πέφτουν έτσι γλυτώσαμε

κι’ απ’ τις ευχές που θα κάναμε

για να περιμένουμε μετά ασκόπως

πάντα μήπως κ πραγματοποιηθούν…

ναι…δεν κλαίμε πια…