ΧΡΙΣΤΟΣ ΛΑΣΚΑΡΗΣ…ΒΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΧΑΛΙ
Είν’ ένας άλλος θάνατος
ο γέρος στο επιπλωμένο διαμέρισμα-
καλά διπλωμένος μες στη ρόμπα του
έχοντας τραβήξει λιγάκι την κουρτίνα
κοίταζε έξω τα’ ανεμοδαρμένα δέντρα.
Ύστερα, πάλι στο έργο του:
βήματα ατέλειωτα πάνω στο χαλί.
Ο Χρίστος Λάσκαρης ήταν ένας κυριολεκτικά ποιητής και ένας κυριολεκτικός ποιητής. Η γραφή του σκληρή, άφραχτη, σε τραβά στον βυθό της σαν κάποιος που πνίγεται και αγκιστρώνεται επάνω σου. Πνίγοντάς σε επιβιώνει κι εσύ αφήνεσαι συνεπαρμένος στις άγριες και ωμές περιγραφές του. Οι εικόνες που δημιουργεί σε μαγνητίζουν, σε μεταφέρουν στο σώμα του ίδιου του δημιουργού σαν να βιώνεις την ποιηματοποίηση των στιγμών που έζησε. Ο Λάσκαρης δεν ήταν ο άνθρωπος των φώτων και της προβολής, των λογοτεχνικών κύκλων και των δημοσίων σχέσεων, γι’ αυτό και δεν έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό. Αν όμως η ποίηση είναι ένας μαραθώνιος, με τερματισμό ένα ακαθόριστο βάθος χρόνου, τότε εκείνος -όσο περνά ο καιρός- θα γίνεται όλο και πιο εμφανής. Θα εδραιώνεται ως ένας από τους σπουδαιότερους λογοτέχνες που έχουμε διαβάσει.
imaginistes 