Σελίδες ημερολογίου…Χριστούγεννα με την ψυχή στο στόμα

του Μιχάλη Δήμα

 

Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 201.. Το είδα εκεί, σε μια γωνιά. Ήταν ένα παιδί με τον τρόμο ζωγραφισμένο στα μάτια του. Είχε κουρνιάσει σα πουλί σε μια εσοχή ενός εγκαταλελειμμένου κτηρίου, μακριά από τα βλέμματα των περαστικών. Το είχανε χτυπήσει και βιάσει. Όλο εκδορές και μώλωπες. Και ήτανε πολλοί αυτοί που συμμετείχαν σ’ αυτό.

 

Το κακό ξεκίνησε από τα μέσα του Νοέμβρη, μπορεί και από τις αρχές. Στην αρχή τα στολίδια στις βιτρίνες, μπάλες κόκκινες, χρυσές και ασημένιες. Μετά τα φωτεινά αγγελάκια, τα αστέρια και οι καμπάνες στις κολώνες, καθώς και οι γιρλάντες. Αργότερα οι κιτς αγιοβασίληδες στα μπαλκόνια και τα πλαστικά γκι. Και βέβαια κάποια ψεύτικα έλατα που φύτρωσαν νωρίς νωρίς σε αρκετά σπίτια. Δεν κατάλαβε πότε έγιναν όλα αυτά. Του την πέσανε όλα μαζί ενώ αυτό ήταν τελείως ανύποπτο.

Είχε ξεκινήσει από τη Βηθλεέμ και σκόπευε να κατακτήσει τις καρδιές των ανθρώπων με το δικό του τρόπο. Να τους προετοιμάσει για το μεγάλο γεγονός, να τους εξηγήσει τη σημασία του για τη ζωή τους. Να τους δείξει την ουσία της γιορτής. Ένα δώρο τους έφερνε με την κρυφή λαχτάρα να το δεχτούν με χαρά. Και ήταν πολύτιμο. Μα αυτοί προτίμησαν το περιτύλιγμα και τη συσκευασία και αυτά αποθεώνουν τώρα. Το δώρο το βρήκαν ασήμαντο σαν ψεύτικο μπιζού και το πετάξανε σε ένα κάδο. Το περιτύλιγμα και η συσκευασία κάπου θα μας χρησιμέψει, σκέφτηκαν. Ίσως μ’ αυτά καλύψουμε τα κενά μας, την ανούσια και ανερμάτιστη ζωή μας, τις αντιφάσεις μας και τον παραλογισμό. Έστω και πρόσκαιρα.

 

Όταν το παιδί διαμαρτυρήθηκε που πέταξαν το δώρο του, άρχισε ο ξυλοδαρμός και ο βιασμός του. Σκατόπαιδο τι παραμύθια μας πουλάς; Εμείς είμαστε άνθρωποι με μόρφωση. Για αφελείς μας πέρασες ή ψάχνεις για κορόιδα. Εμείς κάνουμε Χριστούγεννα χωρίς Χριστό και είναι πιο ωραία.

 

Έτσι το πνεύμα των Χριστουγέννων το άφησαν αιμόφυρτο και φύγανε εξαγριωμένοι. Σύρθηκε λοιπόν με κόπο μέχρι αυτή την εσοχή να γλείψει τις πληγές του, μέχρι να φύγει για άλλους τόπους. Μα μέχρι να συμβεί αυτό εύχεται να βρει το δώρο του κάποιος άστεγος από αυτούς που κοιμούνται στα παγκάκια και ψάχνουν στα σκουπίδια. Γιατί κάτι τέτοιοι τελικά αξίζουν τέτοια δώρα…

 

Αν περάσετε από μπροστά του μη νομίσετε πως είναι ζητιανάκι και του πετάξετε κανένα κέρμα από οίκτο γιατί αυτό είναι το πνεύμα των Χριστουγέννων, όπως το καταντήσαμε…

 

Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 201.. Με την ψυχή στο στόμα τρέχω να δω αν το πνεύμα των Χριστουγέννων βρίσκεται ακόμα εκεί που το είχα δει ή την κοπάνησε, για αλλού. Τόσες μέρες το είχα ξεχάσει τελείως. Σκόπευα να το επισκεφτώ με καμιά γάζα, λίγο βαμβάκι, ιώδιο και οξυζονέ να το γιατροπορέψω, όσο μπορώ. Συνέβησαν τόσα πολλά εν τω μεταξύ που μου διέφυγε τελείως.

 

Όταν έφτασα εκεί που είχε βρει άσυλο από την βαρβαρότητά μας δεν το είδα στη θέση του. Ο ψιλικατζής που ρώτησα μου είπε, πως τη νύχτα του χειμερινού ηλιοστάσιου, αργά, λίγο πριν κλείσει το είδε να το αρπάζει μια νεφέλη και να το ανεβάζει στον ουρανό…

Καλό μήνα. Καλά Χριστούγεννα λοιπόν…