Να τα πούμε;…Όποτε θέλετε κορίτσια!

Ο θρύλος θέλει τα παλαιότερα χρόνια που οι καλαντιστές ήταν μόνο νεαροί άνδρες «δες κι εμέ το παλικάρι», -εξάλλου η παιδική ηλικία δεν είναι παρά ένα κοινωνικοπολιτικό μόρφωμα που εμφανίστηκε κυρίως τον προηγούμενο αιώνα-, να συνεπαίρνονται από τα ρομαντικά αισθήματα που τους ταλάνιζαν και να τα εκφράζουν μέσα από τα θρησκευτικά, παραδοσιακά κάλαντα. Το φαινόμενο λένε ότι ανάγεται στην Βυζαντινή εποχή, τότε που παλικάρια ερωτεύονταν όμορφες και δυσπρόσιτες αρχοντοπούλες. Λιγότερο επιεικής με το φαινόμενο ήταν ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης: «Δὲν εἰξεύρω ποῖος περιπλανώμενος ραψῳδὸς συνέθηκε τὰ νῦν συνήθως ὑπὸ τῶν παίδων ἀδόμενα ᾄσματα τῶν Χριστουγέννων, τοῦ Ἁγ. Βασιλείου καὶ τῶν Φώτων, τὰ ὁποῖα ἀκολουθοῦσι δῆθεν κατὰ γράμμα τὴν ἐκκλησιαστικὴν παράδοσιν, βρίθουσιν ὅμως κακοζήλων στίχων».

Αργότερα, οι Έλληνες των νησιών ήταν πιο εύγλωττοι και ευθύβολοι, όπως μαρτυρούν τα κάλαντα της Ικαρίας:

 

«Για σένα κόρη όμορφη

ήρθαμε να τα πούμε,

και τα καλά Χριστούγεννα για να σου ευχηθούμε.

 

Φέρτε μας κρασί να πιούμε

και του χρόνου να σας πούμε

και του χρόνου να σας πούμε

φέρτε μας κρασί να πιούμε.

 

Αν έχεις κόρη όμορφη

βάλε την στο τσιμπίδι,

και κρέμασέ την αψηλά

να μην την φαν οι ψύλλοι»

 

Πηγή: https://newpost.gr/