Στην «Αυριανή» του Γ. Κουρή και ο Μάνος Χατζιδάκης

Θυμάται ο Ντίνος Δαφαλιάς.

Βρισκόμαστε στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και συγκεκριμένα στο 1989. Ο Μάκης Κουρής έχει εκλεγεί βουλευτής στις εκλογές του Ιουνίου και ο Μάνος Χατζιδάκις ωρύεται, χαρακτηρίζοντας ανεγκέφαλους τους ψηφοφόρους που «έστειλαν ένα κάθαρμα στη Βουλή».

Αυτός που πραγματικά διοικεί την «Αυριανή» δεν είναι ο Μάκης που γνωρίζουν οι περισσότεροι. Είναι ο Γιώργος, ο πιο κοντός από τους δύο, διαόλου κάλτσα με σπινθηροβόλο βλέμμα, αεικίνητος πότε με το SAAB που το ανατίναξαν και πότε με την διακοσάρα βέσπα να επισκέπτεται στην οδό Αμερικής τη διοίκηση της Τράπεζας Πειραιώς. Κάποια στιγμή ο Γιώργος έδωσε μία συνέντευξη στην τηλεόραση. Την παρακολούθησα με προσοχή, ειδικά στο σημείο που αναφέρθηκε στον κοριό που του είχαν βάλει στο γραφείο του. Θυμάμαι ότι είχε αναφέρει πως ο Μαυρίκης του έβαλε τον κοριό, αλλά ευτυχώς για εκείνον τον κάλεσε ένας φίλος του ραδιοπειρατής που τον εντόπισε, λέγοντάς του: «σε παρακολουθούν βρε μαλάκα». Μετά έκλεισα την τηλεόραση. Τίποτα δεν ίσχυε από όσα είπε κομπάζοντας.

Το πρώτο ψέμα: ο εντοπισμός δεν έγινε από έναν ραδιοπειρατή.

Λίγο πριν τα Χριστούγεννα του ’89 χτύπησε το τηλέφωνο. Ένας φίλος ραδιοερασιτέχνης, ο Αντρέας, εντόπισε πομπό-κοριό στη μπάντα VHF 144-146 Mhz, η οποία έχει αποδοθεί νόμιμα στους κατόχους άδειας λειτουργίας ραδιοερασιτεχνικού πομποδέκτη διεθνώς. Η άδεια χορηγείται από το Υπουργείο Μεταφορών και Επικοινωνιών και τότε εξεταζόμασταν στο κτίριο του ΟΤΕ στην Καλλιθέα. Η συχνότητα του κοριού δημιουργούσε παρεμβολές στο Packet Radio με δορυφόρους και το διαστημικό λεωφορείο, που πρόσφεραν αφειδώς Bulleting Boards για καιρό και χάρτες. Συντονιστήκαμε από τρεις περιοχές και με τριγωνομετρία διαπιστώσαμε ότι ο κοριός βρίσκεται στον Ταύρο, κοντά στην Π. Ράλλη. Από το περιεχόμενο των συζητήσεων καταλάβαμε ότι παρακολουθούν τον Κουρή. Εμείς τότε νομίζαμε, ότι ο κοριός είχε μπει στο γραφείο του Μάκη. Αν και ταυτιζόμασταν με τον Μάνο Χατζιδάκι για το ποιόν της εφημερίδας, του ΠΑΣΟΚ και του Μάκη Κουρή, πήραμε την απόφαση να τον ξηλώσουμε, γιατί μας ενοχλούσε, ενώ παράλληλα δεν ήταν νόμιμο.

Το δεύτερο ψέμα: δεν ήταν ένας αυτός που τον ειδοποίησε.

Πήγαμε τρία άτομα, όλοι νόμιμοι ραδιοερασιτέχνες, ο Αντρέας με ένα ICOM, ο Χρήστος κι εγώ με ένα Yaesu FT-23. Στην είσοδο του κτιρίου ήταν ένας αστυνομικός. Τον πλησιάσαμε και ζητήσαμε τον Μάκη Κουρή, ο οποίος μας είπε ότι έλειπε στη Βουλή. Ζητήσαμε τον υπεύθυνο ασφαλείας του κτιρίου και άλλαξε η όψη του. Μπήκε μέσα και έκανε ένα τηλεφώνημα. Μας είπε να περιμένουμε να έρθει ο Γιώργος. Πράγματι, εντός τριών λεπτών ήταν μπροστά μας και δεν μας επέτρεψε να μπούμε στο κτίριο, γιατί κρατούσαμε στα χέρια μας φορητούς ασυρμάτους, εμφανώς πιο εξελιγμένους από αυτούς που έφεραν οι αστυνομικοί. Του εξηγούμε ότι έχει μπει κοριός στο κτίριο και του αναφέρουμε λίγα από αυτά που έχουμε ακούσει. «Πάμε πάνω όλοι» είπε αποφασιστικά.

Το τρίτο ψέμα: Δεν τον είπαμε ποτέ μαλάκα

Μόλις μπήκαμε στο γραφείο του, κινηθήκαμε βγάζοντας τις κεραίες από τους φορητούς ασυρμάτους, επειδή δεν είχαμε πεδιόμετρο. Κινούμασταν χωρίς να μιλάμε χρησιμοποιώντας τα φορητά VHF παίζοντας με το squelch. Ανοίξαμε συρτάρια, ερμάρια, ντουλάπια, γενικά τα κάναμε όλα άνω κάτω. Ο κοριός βρέθηκε από τον Αντρέα. Ήταν πίσω από μία βιβλιοθήκη. Επρόκειτο για ιδιοκατασκευή με μία πλακέτα κακής ποιότητας, με έναν ταλαντωτή κρυστάλλου (σπάνιος τότε), ένα καλώδιο λ/4 για κεραία και μία συστοιχία από μπαταρίες 9V μήκους μισού μέτρου σε παράλληλη σύνδεση, τυλιγμένη με μαύρη μονωτική ταινία. Όταν απενεργοποιήσαμε τον κοριό, είπε ο Γ. Κουρής: «ρε τους πούστηδες». Κοιταχτήκαμε στα μάτια, δεν του είπαμε τα ονόματά μας και κινήσαμε να φύγουμε. «Περιμένετε παιδιά…» Εμείς σταθήκαμε κι εκείνος πήρε τηλέφωνο. «Φέρτε μου τον αστυνομικό συντάκτη στο γραφείο μου τώρα!». Μετά στράφηκε σε εμάς «Παιδιά ότι θέλετε. Ότι θέλετε…» Εμείς απλά φύγαμε και δεν του ζητήσαμε ποτέ κάποια χάρη. Εμείς ήμασταν με τον Μάνο Χατζιδάκι και δεν θα ζητούσαμε ποτέ χάρη από την «Αυριανή», ακόμα κι αν μας χρωστούσε.

Την επόμενη μέρα, ο Αντρέας αγόρασε την «Αυριανή» για πρώτη φορά στη ζωή του. Δεν έγραφε τίποτα. Την μεθεπόμενη αγόρασα κι εγώ την «Αυριανή» και διαπίστωσα ότι υπήρχε αναφορά στο συμβάν της τοποθέτησης κοριού, με ψιλά γράμματα και λίγες λέξεις, στις μέσα σελίδες. Δεν υπήρξε καμία αναφορά σε εμάς τους τρεις, ούτε στον τρόπο που βρέθηκε, για πολλούς και ευνόητους λόγους…