Οι αθρόες εισαγωγές στο Χρηματιστήριο – Ελευθεροτυπία

γράφει ο Ντίνος Δαφαλιάς.

Όταν ένας επιχειρηματίας θέλει να επεκτείνει τις δραστηριότητές του ή να εκσυγχρονιστεί, τότε ζητάει χρήματα από Τράπεζες ή δίνει μερίδια της επιχείρησής του σε τρίτους. Στα τέλη της δεκαετίας του ’90 κι ενώ η Ελλάδα προσπαθεί να μπει στο τραίνο της ψηφιακής εποχής, αριστεροί και δεξιοί, καπιταλιστές και αντικαπιταλιστές, ανακαλύπτουν τον τροχό ξανά. Τα φράγκα… Όλη μου η εμπειρία από τον κλάδο, βγάζει ένα συμπέρασμα. Τα υλικά της σούπας είναι πάντα τα ίδια. Media, ποδόσφαιρο, πουτάνες και λοιπά… Δεν είναι τυχαίο, ότι μόνο στη XIOSBANK βρέθηκαν συγγενείς υπουργών (ανίψια, τέκνα), κυρίως της ΝΔ, τέκνα εισαγγελέων, η κόρη του προέδρου της ΕΠΟ κλπ. Επίσης, κυκλοφορούσε και η γνωστή λίστα Γιαννόπουλου (σημ. του Ευάγγελου), ο οποίος ήταν ο μόνος του ΠΑΣΟΚ που «διόριζε» στον ιδιωτικό τομέα…

Κι ενώ η ψηφιακή εποχή ξεκινά από τις τράπεζες με αρωγό πάντα την IBM, το κράτος δεν ξέρει τι να κάνει. Η αλήθεια είναι, ότι το μόνο σύγχρονο έργο τότε ήταν το taxisnet (αποδίδω τα εύσημα στον Σημίτη). Μέχρι τότε είχαμε στοιχειώδη μηχανογράφηση στις ΔΟΥ, με τη δουλειά που είχε κλείσει ο Μ. Σωτήρχος (πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα) και φυσικά την είχε αναλάβει η IBM Hellas. Θα κάνω μία παρένθεση για την IBM στην Ελλάδα, η οποία είχε γίνει στόχος τρομοκρατικών ενεργειών αρκετές φορές. Θυμάμαι την περίπτωση στη οδό Φιλελλήνων, τότε που τρέχαμε το έργο των online ATM της XIOSBANK, όπου η ρουκέτα παραλίγο να μας καταστρέψει όση δουλειά είχαμε κάνει.

Το ’98 η εταιρεία «Χ.Κ. Τεγόπουλος Α.Ε.» υποβάλει αίτηση για να εισαχθεί στο Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών.  Την επιμέλεια της έκδοσης του ενημερωτικού δελτίου είχε ετοιμάσει η XIOS Χρηματιστηριακή, η οποία ανήκε πριν σε ιδιώτη, κολλητό του Κίτσου και του Βαρδή. Ο ιδιώτης αργότερα θα βρεθεί στη λίστα Λαγκάρντ, αλλά δεν υπήρξε συνέχεια. Η αίτηση εισαγωγής έπρεπε να γίνει αποδεκτή από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, της οποίας πρόεδρος ήταν ο Θωμαδάκης. Μέχρι να γίνει δεκτή η αίτηση, η επιτροπή επιβάλει κάποιες μεταβολές. Αν θυμάμαι καλά, στην περίπτωση του Κίτσου, η επιτροπή ζήτησε την απορρόφηση δύο θυγατρικών, χωρίς τζίρο και τη μείωση κατά ένα στα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου. Επέμενε όμως να του τηλεφωνήσει ο Κίτσος. Τότε, ο Κίτσος δεν έβγαινε σχεδόν καθόλου από το σπίτι του, που ήταν στην Κηφισιά. Διοικούσε εκ του μακρόθεν, ενώ τα θέματα της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία» τα έτρεχε αποκλειστικά ο Φυντανίδης, ο  «ογκόλιθοςτης δημοσιογραφίας». Η ομάδα που είχε αναλάβει την υπόθεση είχε εκνευρισθεί με τη στάση του Θωμαδάκη, αλλά ο Κίτσος ήταν ψιλιασμένος. Κάλεσε από το σπίτι του τον Θωμαδάκη σε ανοιχτή ακρόαση. Το τηλεφώνημα ήταν για γέλια: «Όλα καλά κύριε Τεγόπουλε. Για ότι χρειαστείτε θα είμαι εδώ για εσάς…»  Τελικά, δεν ήθελε τίποτα. Το μόνο που ήθελε ήταν να «βαρέσει προσοχή» στον Τεγόπουλο.

Έφτασε επιτέλους η πρώτη ημέρα της διαπραγμάτευσης της «Χ.Κ. Τεγόπουλος Α.Ε.», με σύμβολο στο ΧΑΑ «ΤΕΓΟ». Υπενθυμίζω, ότι οι τρεις πρώτες μέρες ήταν χωρίς όριο ανόδου ή καθόδου, κάτι που σήμαινε, ότι πρέπει να είσαι προσεκτικός για να μην «χαλάσεις το χαρτί»  (σημ. το «χαρτί» είναι η μετοχή). Τότε, ο «ογκόλιθος της δημοσιογραφίας» την είπε την μαλακία του: «Να βγάλουμε πρωτοσέλιδο ότι οι αγώνες της Ελευθεροτυπίας δικαιώθηκαν». Πήρε την απάντηση από τον killer επί των θεμάτων του Χρηματιστηρίου: «Δεν αφήνεις τις μαλακίες τώρα τις τρεις πρώτες μέρες, μην χαλάσουμε το χαρτί;» Κι ο «ογκόλιθος της δημοσιογραφίας» αφού έκανε νοερά πράξεις με το μυαλό του (αριθμός μετοχών Χ [τιμή μετοχής-αξία κτήσης]), το ξανασκέφτηκε και λούφαξε…