Χούντα – Αλίκη – ΜΤΣ – Πειραιώς

γράφει ο Ντίνος Δαφαλιάς.

Χρειάζονται πολλά χρόνια για να διαπιστώσεις κάτι ιδίοις όμμασι. Θυμάμαι στο κτήμα της θείας μου, κάπου εκεί στην Αχαΐα, μία συζήτηση με μία ιδιαίτερη γυναίκα, που ήταν σύζυγος κάποιου χουντικού. Εκτός από τα χοντροκομμένα που άκουγα, έφηβος τότε, δύο φράσεις της μου είχαν κάνει τρομερή εντύπωση.

Η πρώτη αφορούσε μία κρυφή συμφωνία του Αντρέα με την ΕΠΕΝ, πριν τις εκλογές του ’85, για αποφυλάκιση των χουντικών. Η συζήτηση έγινε το ’86 και η «κυριούλα» το είχε παράπονο από τον Αντρέα, γιατί αθέτησε τη συμφωνία τους. Αυτά βέβαια τα έλεγε στη θεία μου, έτσι ώστε εκείνη με τη σειρά της να τα πει στον Αντρέα, η οποία θεία μου εκείνη την εποχή είχε αηδιάσει από τον Νο2 του ΠΑΣΟΚ, τον Μένιο. Η «κυριούλα» δεν επιβεβαιώθηκε για τη συγκεκριμένη φράση.

Η δεύτερη φράση αφορούσε την Αλίκη. Μας εξήγησε με κάθε λεπτομέρεια για το πώς κατάφερε να πείσει τον Παττακό για μία μεγάλη εξυπηρέτηση. Αυτή η εξυπηρέτηση αφορούσε στο θέατρο στο γνωστό κτήριο του ΜΤΣ. Το 1971 πέρασε στα χέρια της Αλίκης. Η Αλίκη το ‘74 φορούσε μπλε στις εκλογές, το ’81 πράσινα, το ’89 – ‘90 μπλε. Μάααααλιστα… Μου φαίνεται σαν να είχε δίκιο η «κυριούλα». Συνεχίζουμε όμως ακάθεκτοι στο χρόνο και φτάνουμε στο 1999, όπου το κτήριο παραχωρείται στην Τράπεζα Πειραιώς για 30 χρόνια. Έχει υποβάλει ένα σχέδιο επένδυσης και εκμετάλλευσης. Το κτήριο και οι χώροι του ήταν σε κακό χάλι, με εξαίρεση τον τελευταίο όροφο, όπου εκεί λειτουργούσαν υπηρεσίες της Αμερικάνικης Πρεσβείας, κάτι που είχα μάθει τυχαία, όταν με κάλεσαν για κάποιο θέμα με τα συστήματά τους το 1992.

Όταν παίρνεις ένα κτήριο για εκμετάλλευση, παίρνεις κι άλλα μαζί με αυτό. Εάν κάποια αντικείμενα είναι λογιστικοποιημένα στα έξοδα του κτηρίου, τότε είναι δικά σου για όσο διαρκεί η σύμβαση. Μαζί λοιπόν με το κτήριο, μας έδωσαν και τα κοστούμια του θεάτρου. What? Παρακαλώ; Δηλαδή, τα κοστούμια του θεάτρου τα πλήρωνε το Μετοχικό Ταμείο Στρατού; Το οποίο ΜΤΣ πληρωνόταν από εισφορές στρατιωτικών; Οι οποίοι στρατιωτικοί πληρώνονται από όλους εμάς; Έτσι πάει η δουλειά… Για τα σκηνικά δεν γνωρίζω και δεν μπορώ να πω, εάν ήταν ακολούθημα του κτηρίου. Για τα κοστούμια είμαι σίγουρος.

Τελικά η «κυριούλα» είχε δίκιο για τη δεύτερη φράση. Λέτε να έλεγε την αλήθεια και για την πρώτη φράση;