Όλοι γνώριζαν…

γράφει ο Ντίνος Δαφαλιάς.

Είναι καταιγιστικός ο ρυθμός των ειδήσεων, σχετικά με το φλέγον θέμα των τελευταίων 30 ημερών. Ισχύς και ανωμαλία έφτιαξαν ένα ανίκητο μέχρι στιγμής μείγμα, με θύματα που η ηλικία τους ξεκινά πολύ κάτω από τα 18 έτη. Την κατάληξη την γνωρίζουμε όλοι. Το 99% των συμμετεχόντων, που τήρησε το νόμο της ομερτά, θα μείνει ατιμώρητο. Οι δε εγκληματίες, θα δηλώσουν κάποια στιγμή “είμαι άρρωστος”, όπως κάποιος άλλος παλαιότερα σε ένα κότερο. Αυτοί που γνώριζαν και δεν έπραξαν το σωστό, δεν θα έχουν καμία απολύτως συνέπεια. Όλοι γνώριζαν…

Κι αν για εμάς τους πολλούς φαντάζει μικρή η πιθανότητα να μας συμβεί κάτι τέτοιο, κάνουμε λάθος. Πόσοι από εμάς και τα παιδιά μας θα βρεθούν ικανοί για Ολυμπιακούς Αγώνες, έτσι ώστε να πέσουμε στα χέρια ενός ανώμαλου; Πόσοι από εμάς είμαστε ανήλικοι ασυνόδευτοι πρόσφυγες που θα μας στείλουν σε ανώμαλους; Σχεδόν κανείς. Κι όμως, εδώ είναι η παγίδα.

Ας τα πάρουμε από την αρχή και ας δούμε ένα άλλο παράδειγμα, πολύ κοντά μας. Μία τρελή μάνα βασιζόμενη σε ένα ψέμα, μπούκαρε στην αίθουσα ενός δημοτικού σχολείου, εξαιτίας της αμέλειας των δασκάλων που είχαν εφημερία. Είχε στη διάθεσή της περίπου 25 λεπτά για να ασκήσει έντονη φραστική βία στα παιδιά της αίθουσας, που δεν ήταν καν αίθουσα. Ήταν η κουζίνα του σχολείου, που λειτουργούσε ως αίθουσα. Κανείς δεν την άκουσε να ουρλιάζει σαν τρελή στα μικρά παιδιά, μέσα σε μία αίθουσα, δίπλα ακριβώς από το γραφείο των δασκάλων. Το γεγονός αναφέρθηκε με επίσημη επιστολή στη Δημοτική Αρχή. Και η Δημοτική Αρχή τι έκανε; Το “σφύριξε” στον δημοτικό σύμβουλο της παράταξής της, που ήταν δάσκαλος στο συγκεκριμένο σχολείο και βρισκόταν στο προαύλιο εκείνη την ημέρα, πιθανόν σε εφημερία, σύμφωνα με κατάθεση συναδέλφου του. Ο δάσκαλος το είπε στην διευθύντρια και η διευθύντρια για «να καλύψει τον πισινό της», το κατέγραψε στο ημερολόγιο σχολικής ζωής, εκθέτοντας την Δημοτική Αρχή για την διαρροή του εγγράφου, με τον πιο επίσημο τρόπο.

Η υπόθεση συνεχίστηκε στην αρμόδια υπηρεσία της περιοχής, όπου διευθυντής ήταν ένα παλιός υποψήφιος της παράταξης που απορροφήθηκε. Τι έκανε ο διευθυντής; Διέταξε μία προκαταρκτική εξέταση, σκέτη παρωδία. Ο δημοτικός σύμβουλος-δάσκαλος δεν κλήθηκε ποτέ να καταθέσει… Αλλά ο διευθυντής έκανε και άλλα. Σε αίτημα πρόσβασης έστειλε μέρος των εγγράφων, παρότι υπήρχε έννομο συμφέρον. Εκεί διαπιστώθηκε ότι στο φάκελο της υπόθεσης είχε ενταχθεί email, χωρίς συναίνεση ή διαβιβαστικό, άσχετο με την υπόθεση. Ζητήθηκε εκ νέου το έγγραφο υπό την απειλή μηνυτήριας αναφοράς. Το έγγραφο φυσικά εστάλη και έτσι προέκυψε η απόδειξη, ότι το email είναι απλά κλεμμένο! Κοντολογίς, πέραν των άλλων παρατυπιών ίσως και αδικημάτων, διενεργήθηκε μία προκαταρκτική εξέταση, στην οποία εντάχθηκε κλεμμένο έγγραφο, γιατί έτσι τους βόλευε. Όλοι γνώριζαν…

Για την ιστορία, η τρελή μάνα ομολόγησε στο οικείο ΑΤ ότι συκοφαντεί. Η υπόθεση βρίσκεται εκεί που πρέπει…

Το ερώτημα που τίθεται για μία ακόμα φορά, είναι τι κάνουμε όταν μάθουμε ότι συνέβη κάτι κακό με θύματα και ειδικότερα όταν τα θύματα είναι μικρά παιδιά. Στην προκειμένη περίπτωση, κάποιοι δεν υπερασπίστηκαν τα παιδιά, αλλά τους «κολλητούς». Αποτέλεσμα αυτής της δράσης, ήταν να στοχοποιηθούν οικογένειες και παιδιά. Όλοι γνώριζαν…

Γι αυτό, πριν βάλουμε το #metoo στο πέτο μας, ελέγχουμε αν είναι καθαρό.