Παραδοξολογίες…

Νίκου Ρέγκα…Ύπνος*

 

Φτάνοντας στο ξενοδοχείο έβγαλε τα κόκαλά του και τα άπλωσε στο κρεβάτι. Μετά έστησε αυτί: τίποτα, ο παραμικρός θόρυβος. Τα δωμάτια ήταν ήσυχα, κλειδαριές σαν καλοραμμένα κουμπιά. Σημάδι πως ο ύπνος με καταδέχεται, σκέφτηκε. Έπειτα έβγαλε το ρολόι του και το ακούμπησε στο κομοδίνο, με τους δείχτες να τρέχουν σαν τρελοί, σαν να `θελαν να τον αποφύγουν. 

 Έστησε πάλι αυτί: η ίδια ησυχία στην άλλη άκρη της πράξης του. Μα να και το πρώτο χασμουρητό, διέσχισε το στόμα του σαν μύγα που ακροβατεί σ` ένα κουτάλι. Μετά έβγαλε την γραβάτα και πρόσθεσε ένα κάγκελο στην πλάτη της καρέκλας. Ο παραμικρός ήχος πάλι.  

Έβγαλε την ζώνη και τα παπούτσια του και, χωρίς καλά καλά να το καταλάβει, και τις κάλτσες  σαν να `χε περάσει ώρες ολόκληρες μ` ένα ποτήρι στο χέρι και τη μικρή ορχήστρα της πλήξης να παίζει σε μια γωνιά. Τελείως γυμνός τώρα έψαξε για έναν καθρέφτη, πριν προλάβει κάποιος άλλος από τους τόσους που παραμόνευαν γύρω. Κάπου είχε πάρει το μάτι του έναν καθρέφτη, να περιμένει κι αυτός με την ίδια αγωνία. Α! να τον πίσω από την πόρτα. Μπήκε και χάθηκε.

 2003

Αναδημοσίευση:  https://periodikotrypa.wordpress.com/2019/07/08/%cf%8d%cf%80%ce%bd%ce%bf%cf%82/

*Ο Νίκος Ρέγκας είναι μεταφραστής και λογοτέχνης.