Δεν είναι μόνο τα ΚΑΦΑΟ…

γράφει ο Ντίνος Δαφαλιάς.

Βλέπουμε μία νέα τάση να διαμορφώνεται στην Ελλάδα. Μία τάση καλαισθησίας που σίγουρα είναι ευχάριστη έκπληξη. Στην Αθήνα, η ΑΝΤΙ-ΜΟΥΤΖΟΥΡΑ καθαρίζει από τα γκράφιτι τα όμορφα κτήρια. Σε άλλες περιοχές ζωγραφίζουν τα ΚΑΦΑΟ με διάσημα έργα. Είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε τα πάντα σημαδεμένα σε ένα τριακονταετή μιθριδατισμό της μπίχλας, η οποία πηγάζει από διαταραγμένα εσώψυχα των φανατικών. Μία μπίχλα, που είναι ταυτόχρονα ψυχική και αισθητική.

Δεν σου άρεσαν οι ταυτότητες χωρίς θρήσκευμα; Γράψε στον τοίχο “Όχι στις νέες ταυτότητες του Αντίχριστου” με μεγάλα γράμματα.

Είσαι ακραίος; Γράψε στον τοίχο “Refugees go home” ή κάτι υπέρ των καταδικασμένων κατά συρροή δολοφόνων.

Είσαι βάζελος ή γαύρος ή οτιδήποτε άλλο; Κόλλα ένα αυτοκόλλητο στις πινακίδες κυκλοφορίας για να δυσκολεύεις τους οδηγούς και ίσως για να προκαλέσεις ατύχημα-δυστύχημα.

Έχεις δίκυκλο; Γράψε τους όλους στα παλιά σου τα παπούτσια και στάσου στο φανάρι επάνω στη διάβαση των πεζών.

Έχεις αυτοκίνητο; Πάρκαρε επάνω στο πεζοδρόμιο ή στη στροφή του λεωφορείου.

Βλέπουμε λοιπόν μία Ελλάδα που αδυνατεί να γίνει Ευρωπαϊκή, παρά τις “ενέσεις” μέσω των τεχνών. Είναι πολύ ωραίο να περπατάς με το παιδί σου και να σε ρωτά τι είναι ζωγραφισμένο στο ΚΑΦΑΟ. Τι είναι “Η κραυγή” του Μουνκ; Ποιος ήταν ο Βαν Γκονκ; Ποιος ήταν ο Μονέ; Ποιος ήταν ο Τσαρούχης ή ο Φασιανός; Κι αυτές οι ερωτήσεις θα αναγκάσουν κι εμάς του άτεχνους να στραφούμε έστω στο Google και στη Wikipedia, για να εξηγήσουμε στο παιδί μας. Μαζί με τα παιδιά διδάσκονται και οι μεγάλοι. Η εξοικίωση με το καλαίσθητο αναβαθμίζει όχι μόνο την πόλη, αλλά και τους ανθρώπους. Γι αυτό μας ξεπέρασαν οι Ευρωπαίοι, που όταν οι πρόγονοί μας κατασκεύασαν το θαύμα του Παρθενώνα, εκείνοι έτρωγαν κάστανα.

Είναι προφανές ότι η τοπική αυτοδιοίκηση ναι μεν αλλάζει, αλλά έχει δρόμο μπροστά της. Ο ραγιαδισμός και η υποτέλεια, σαφέστατο δείγμα του σύγχρονου άξεστου ανθρώπου, καλά κρατεί. Πας σε μία εκδήλωση να παρακολουθήσεις ένα παιδικό θέατρο και οι μπροστινές θέσεις είναι κενές για να κάτσει ο Δήμαρχος, ο παπάς και άλλοι “παράγοντες”. Αν πας στη Ευρώπη, θα διαπιστώσεις ότι δεν συμβαίνει αυτό. Όποιος προλάβει κάθεται κι αν ο Δήμαρχος μπει τελευταίος, έχασε. Στην Ελλάδα συμβαίνει το παράδοξο. Άρχοντες και διάσημοι απαιτούν άλλη μεταχείριση, την οποία τους προσφέρουμε απλόχερα. Είναι εμφανής μία ελιτίστικη διάθεση, ένα ψευδο-αριστοκρατικό καθεστώς, που μόνο προοδευτικό δεν είναι.

Είναι δυνατόν να βρίσκεσαι σε μπαρ στο Μονακό, να συζητάς θέματα κοινωνικά, να διαφωνείς και να σου λέει ο συνομιλητής σου ότι έχεις δίκιο; Ακόμα και αν ο “απέναντί” σου είναι ο καταξιωμένος σκηνοθέτης Στήβεν Σπήλμπεργκ; Στην Ελλάδα, ο διάσημος και ο ισχυρός θα προσπαθήσει να σου αποδείξει με κάθε τρόπο, ότι είναι πιο έξυπνος από εσένα, επειδή εκείνος τα κατάφερε κι εσύ όχι. Θα αμφισβητήσει βλακωδώς ακόμα και την τρέχουσα ημερομηνία. Επίσης, είναι δυνατόν, να συνομιλείς με τον Μπιλ Γκέιτς στο Μέγαρο Μουσικής, για το βίντεο που σατιρίζει τον εαυτό του (το οποίο παρουσίασε ο ίδιος) και να σου λέει ότι υπάρχουν κι άλλες εκδοχές, ακόμα χειρότερες για τον ίδιο! Να περιγράφει τις κομμένες σκηνές και να μην μπορείς να σταθείς από τα γέλια. Και μετά να σοβαρεύει και να σου λέει πόσο τυχερός είσαι που είσαι Έλληνας και μιλάς την πιο πλήρη γλώσσα του κόσμου. Μία γλώσσα εννοιολογική και ίσως η μόνη ικανή να αναπτύξεις λογισμικό “τεχνητής νοημοσύνης”. Και στο τέλος, έρχεται η κρυάδα…”Γιατί βρωμίζετε τους τοίχους σας με συνθήματα;”, υπονοώντας «πώς καταντήσατε έτσι;».

Οι δυνάμεις της ελληνικής αντιμεταρρύθμισης, έχουν το πρόσημο του προοδευτικού. Οι δυνάμεις του αντιφασισμού είναι πιο φασιστικές και εκφράζονται από 5-6 ηλίθιους που κάνει ο ένας στον άλλον like. Είναι αδύνατον να κατανοήσει κάποιος την αξία της σύγχρονης εφαρμογής των μαθηματικών, προκειμένου να διοικήσει σωστά και δίκαια. Που είναι οι τεχνολογίες IoT (Internet of Things) για να αποκτήσουμε KPIs (Key Performance Indicators) για την λειτουργία ενός Δήμου; Που είναι τα συστήματα Machine Learning, Big Data, γράφοι, AI (Τεχνητή Νοημοσύνη) και MIS, για να έχουμε σωστή διοικητική πληροφόρηση; Πώς μπορούμε να έχουμε έσοδα από τα σκουπίδια, αντί να είναι κέντρο κόστους όπως τώρα; Θυμάμαι συζήτηση με μία Δήμαρχο, που της εξηγούσα τη συμμετοχή μου σε πολύπλοκα project με συστήματα που πληροφορικής, που οδηγούν την ιατρική στην εξατομικευμένη φαρμακευτική αγωγή, με κοκτέηλ δραστικών ουσιών, το οποίο είναι το μέλλον και βασίζεται σε βιοδείκτες, ανάλυση DNA και άλλα. Δεν σκέφτηκε ούτε ένα λεπτό να μου πει «για έλα εδώ βρε άνθρωπέ μου… Βοήθησέ μας να πάμε στο enterprise computing για να κάνουμε οικονομία πόρων». Μόνο με κοίταζε όπως η αγελάδα το τραίνο και ξεστόμισε κάποιες κολακίες… Μετά από 10 δευτερόλεπτα τα ξέχασε όλα…

Και ποιος δεν θυμάται τον Γρανίτσα που γκρέμισε το γήπεδο της ΑΕΚ, για να βγει βουλευτής; Και ποιος δεν θυμάται το κλειστό Νέας Σμύρνης, που γκρεμίστηκε άρδην πριν τις δημοτικές εκλογές; Όλοι νόμιζαν ότι μετά τον καθαρισμό του χώρου θα ξεκινήσει το έργο στολίδι, αλλά μετέπειτα διαπιστώθηκε ότι το νέο κλειστό δεν έχει καν οικοδομική άδεια. Και ευτυχώς βρέθηκε ο ιδιώτης Μίλωνας, δηλαδή ένας σύλλογος με ιδιόκτητες εγκαταστάσεις, για να φιλοξενήσει ομάδες του Πανιωνίου. Όπου ανακατεύεται ο λαϊκισμός στην πολιτική σκέψη, όλα πάνε κατά διαόλου. Δείτε τι έγινε με άλλα γήπεδα…

Σε παραλιακό δήμο της Αττικής λειτουργούσαν 4 καντίνες δίπλα στη θάλασσα. Οι 3 ήταν νοικιασμένες σε ιδιώτες και η μία λειτουργούσε με δημοτικούς υπαλλήλους. Μία από τις 3 δεν είχε κέρδη! Μπορείτε να τη βρείτε;

Οι δυνάμεις του σκοταδισμού μας κρατάνε με τη μούρη στο πάτωμα, θυμίζοντας το «I can’t breath». Πάλι καλά που δεν χρησιμοποιούμε κάρα για να κάνουμε την αποκομιδή των απορριμάτων. Κατά τα άλλα, είμαστε προοδευτικοί, αλλά είναι πιθανότερο να μυρίσει ο διάολος το λιβάνι, παρά να εκσυγχρονίσουμε έναν τόπο. Βλέπεις «προοδευτικούς» δημάρχους να στέκονται μαρμαρωμένοι, όπως ο λαγός υπό την δέσμη των προβολέων. Βλέπεις «προοδευτικούς» δημάρχους να εμφανίζονται σε κλαρινομαχίες εντός του νέφους της τσίκνας, σε γάμους και σε κηδείες. Βλέπεις «φρουρούς της Αχαΐας» να περιφέρονται στο internet και στις καφετέριες για να υβρίζουν, να παρακολουθούν και να φτιάχνουν φακέλους με τη συμπεριφορά μας.

Συνεπώς, η τέχνη των ΚΑΦΑΟ δεν είναι κάτι βασικό και ακριβό. Δεν είναι κόσμημα, δηλαδή δεν είναι κάτι επιπλέον. Η τέχνη των ΚΑΦΑΟ είναι σαν να κυκλοφορείς με καθαρά κι όχι λεκιασμένα ρούχα από τα ζουμιά της ψητής προβατίνας. Διότι η τέχνη, η καθαρή τέχνη, θέλει και καθαρή ψυχή και είναι άποψη ζωής…

 

Υ.Γ.: Μην αρχίσετε να ζωγραφίζετε τα ΚΑΦΑΟ με τον Βελουχιώτη και τον Κουφοντίνα…