Τέρατα

της Γωγώς Γεωργίου

 

Παίρνω πίσω όλες τις καλημέρες όλους τους ήλιους όλες τις Άνοιξες που οσονούπω είναι εδώ γύρω κάπου… ξέρω κι’ εγώ που σκατά μπορεί να επιζούν τέτοιες Άνοιξες και από ποιου θεού ανοχή συνυπάρχουν με το τέρας που γεννάει σκοτώνει και πετάει στα σκουπίδια ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ.

Δεν μ’ αρέσει τούτος ο κόσμος τελικά.

Σιχάθηκα τα δημιουργήματα σου. Πόσο τέρατα θα γίνουμε ακόμα. Γιατί κανένα τέρας δεν βρίσκεται ποτέ θανατωμένο σε κάποιον κάδο. Ατελείωτα αυτά που με πνίγουν και αύριο θα ‘χει ξεχαστεί, αύριο καλημέρα θα λέμε σ έναν κόσμο υπέροχο ε; και θα στολίσουμε με μουσικές και λουλούδια τους τοίχους μας και θα γελάμε …. και η γαμοζωή τούτη σ’ αυτό το φρικιαστικό συνονθύλευμα που λέγεται κόσμος θα συνεχίζεται σα να μην έγινε και κάτι σπουδαίο σα να μην υπήρξε ποτέ το μωρό αυτό … λες και είναι το μόνο θύμα …. παράπλευρες απώλειες. Ε…. της κατάντιας μας….. μόνο οργή νοιώθω και ντροπή.

Και θ’ ανταλλάσσουμε ευχές κι αυγά θα τσουγγρίζουμε…εθελοτυφλώντας  στην εκεί έξω δυσωδία που καταπίνει όνειρα παιδικά….που ενήλικες βαθμοφόροι εξέχοντες βιάζουν ψυχές….εκεί που τους κατά συρροή δολοφόνους τους ονομάζουμε εξευρωπαϊσμένα σήριαλ κήλερς και που πετάνε στους ποταμούς της παράνοιας παιδιά με τις βιασμένες μανάδες τους…εκεί έξω που παιδίατροι λέει ασελγήσαν σε παιδιά …σε παιδιά που ο όρκος του Ιπποκράτη τους έχρισε να γιατρεύουν…και πατεράδες λέει που βίασαν τα παιδιά τους και μανάδες που τα πούλησαν στην πορνό αγορά… και δάσκαλοι και προπονητές και ηθοποιοί και …και…και…φονιάδες βιαστές ναρκέμποροι…γύρω μας δίπλα μας κοντά μας …. κάθε μέρα …κάθε αύριο…

Κουράστηκα. Σιχάθηκα .Φοβάμαι. Φοβάμαι πολύ…