Ρίτα από…βαρύ μέταλλο

του Χάρη Κατσιμίχα

ΜΙΑ ΠΕΡΑ ΓΙΑ ΠΕΡΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΓΙΑ ΤΗ ΡΙΤΑ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ.

❀❀❀

Ήταν ανήμερα πρωτοχρονιάς του 1987 θυμάμαι. Εκεί, προς το μεσημέρι λοιπόν, χτυπάει το κουδούνι , ανοίγω και βλέπω να στέκεται στην πόρτα ένας καλός μου φίλος, συνθέτης και τραγουδιστής (που εκείνη τη δεκαετία, είχε κάνει δυο τρία δυνατά χιτ) Βρε, γεια σου … καλή χρονιά, πώς από δω κλπ κλπ, τα γνωστά. Έλα του λέω. Κάτσε και πες μου τα νέα σου. Κάτσε κι εσύ μου λέει κι ετοιμάσου να χαζέψεις, μ’ αυτά που μου έτυχαν χτες βραδύ!

Με δυο λόγια, τα πράγματα είχαν γίνει, ως εξής: Το παλληκάρι, το είχε καλέσει ο σύλλογος οργανοπαιχτών Ελλάδος, να τραγουδήσει σαν γκεστ , στον ετήσιο χορό τους, για ενίσχυση του ταμείου αλληλοβοήθειας. Παίρνει λοιπόν δυο βασικούς του συνεργάτες και πάει. Το δρώμενο, γινόταν σ’ ένα από αυτά τα γκλαμουράτα σκυλάδικα της παραλιακής (όνομα και μη χωριό). Εκείνη τη σαιζόν, στέγαζε βασικά, τη Ρίτα Σακελλάριου.

Φτάνουν τα παιδιά, μπαίνουν στον προθάλαμο και ο πορτιέρης, τους στέλνει στο πίσω μέρος, στα καμαρίνια. Μιλάμε για καμιά δεκαπενταριά δωμάτια, φίσκα στη μουζικάντζα. Να αφήσουμε ρε παιδιά εδώ τα όργανά μας … μη μας τα κλέψει κανένας … κλπ; Δε χωράει! (η ίδια απάντηση παντού) Μ’ αυτά και μ’ αυτά, βρέθηκαν οι φουκαράδες σ’ ένα παγωμένο διάδρομο, όρθιοι, δίπλα στις κουζίνες. Σε μια στιγμή, ακριβώς απέναντί τους, ανοίγει μια σιδερένια εξωτερική πόρτα υπηρεσίας και μπαίνει φουριόζα μια καθαρίστρια. Με μαντίλι στο κεφάλι, ένα γκρι παλτουδάκι, διπλωμένη στα δυο, έτρεμε απ’ το κρύο.

Τι κάνετε εσείς εδώ στον διάδρομο; Δεν κρυώνετε; τους λέει. Έτσι κι έτσι κυρία … το και το … και δεν ξέραμε πού αλλού να πάμε (της λέει ο φίλος μου) Εδώ, ε; (του κάνει αυτή) στο μαγεργιό σας έστειλαν… Αυτό είναι το ευχαριστώ τους… ε; Δε βαριέσαι… (λέει ο φίλος μου) θα κάνουμε υπομονή, μέχρι να μας φωνάξουν να παίξουμε. Α, ναι, ε; Για πες μου κι αλλά! Για φτιάξε με! (του κάνει αυτή) κι αρχίζει να αγριεύει.

Να αγριεύει και να μεταμορφώνεται σε κάτι άλλο. Κι όσο αγρίευε, τόσο ομόρφαινε και … ψήλωνε και γινόταν σαν την πριγκίπισσα Ζίνα, ένα πράμα. Άλλαζε με ταχύτητα αστραπής! Άλλαζε! Και στο τέλος; Το δουλικό έγινε αρχόντισσα και η αρχόντισσα είχε και όνομα και ναι ρε φίλε, ήταν η Ρίτα Σακελλάριου! Η Ρίτα, που είχε φορτώσει άσχημα. Πολύ άσχημα και βάζει μπρος… τα γαλλικαααά… Για βγείτε έξω ρε κωλόπαιδα! Για βγείτε έξω ρε χαραμοφάηδες! Σκάνε τρέχοντας πεντ’ έξη γκαρσόνια απ’ τις κουζίνες, αρπάζει τον αρμόδιο απ’ το γιακά και αρχίζει! Γιατί ρε αλήτες; Γιατί ρε κωλόπαιδα με ξευτιλίζετε στους ΜΟΥΣΑΦΙΡΕΟΥΣ μου; Ποιους … κυρία Ρίτα; Αυτούς εδώ ρε τσόγλανε! Μα τι να κάνω.. κυρία Ρίτα; Να τους ανοίξεις τώρα, επιτόπου, το καμαρίνι του Τρίο Ατενέ! Τώρα! Μα, δε γίνεται κυρία Ρίτα … άμα κλαπεί τίποτα; Ωωωωωχ … ποιος είδε το θεό και δεν τον φοβήθηκεεεεε… Ά-νοι- ξέ το ρε καργιόλη (του έλεγε ρίχνοντάς του ηχηρά σκαμπίλια) Ά-νοιξε- το! Υπ-ευ-θύ- νη μου , ρε αλήτη! Του έλεγε και τον χαστούκιζε!

Ξεκλειδώνει (κάτωχρος) ο τύπος και καταλήγουν : Ο φίλος μου, οι δύο συνεργάτες του και η Ρίτα, στο απίστευτο, χλιδάτο καμαρίνι του Τρίο Ατενέ! Όντως. Είχε μέσα πανάκριβα κοστούμια , κοσμήματα, αρώματα … πράγματα της δουλειάς … χώρια τα όργανά τους! Πολύ ακριβά πράγματα! Απλώνεται η Ρίτα , με ύφος Ρίτας Χέιγουορθ ,σε μια πολυθρόνα και ρωτάει: Τι θα μπορούσα να σας προσφέρω παιδιά; Ουίσκι! της λένε αυτοί. Φέρε ένα Σίβας σφραγισμένο (!!!) πάγο και φρούτα στους κυρίους, διατάζει τον σεφ, χωρίς να τον κοιτάξει. Μάλιστα κυρία Ρίτα ψέλλισε ο άλλος. Σε 30 δεύτερα είχαν έρθει τα πάντα! Εεεέτσι ! ψιθύρισε η Ρίτα. Μετά, στράφηκε στο φίλο μου και τους συνεργάτες του, τους χαμογέλασε τρυφερά και τους είπε: Και τώρα, κύριοι , θα σας ευχηθώ καλήν επιτυχία και καλό σας βράδυ! Σηκώθηκε αργά, τους έκανε ένα αδιόρατο νεύμα και χάθηκε στα … ιδιαίτερα διαμερίσματά της.

Αυτή φίλες και φίλοι, ήταν η Ρίτα Σακελλάριου. Αυτή, ΑΚΡΙΒΩΣ! Και ξέρετε κάτι; Άντε να υπήρξαν σαν ελόγου της, ακόμα … μια … δυο (για να μην πω ΚΑΜΙΑ και φανώ υπερβολικός). Αυτή, η Ρίτα Χέιγουορθ , η Κιμ Νόβακ και η Άβα Γκάρντνερ … ΣΕ ΣΥΣΚΕΥΑΣΙΑ ΤΗΣ ΜΙΑΣ, αυτή (ο ΘΗΛΥΚΟΣ Φρανκ Σινάτρα !!!) ο Ντιν Μάρτιν και ο Πέρι Κόμο … ΣΕ ΣΥΣΚΕΥΑΣΙΑ ΤΟΥ ΕΝΟΣ, ήταν η Ρίτα Σακελλαρίου. Και ξέρετε κάτι; Δεν έχετε άδικο που δεν με πιστεύετε, γιατί έτσι θ’ αντιδρούσα κι εγώ στη θέση σας. Όμως, αυτή η ιστορία δεν παύει να είναι πέρα για πέρα αληθινή και συνέβη ένα πρωτοχρονιάτικο βράδυ του 1987. Να ‘στε όλες και όλοι καλά!

Χ.