το νου μας…καύσωνας!
Νίκος Καρούζος – «Το σώμα μου στον ιδρώτα/λουσμένο μουσείο»
του Γιάννη Τριάντη
Ωδή στον καύσωνα, καλωσορίζοντας τον Ιούλιο
Ναι. Για την ζέστη θέλω να γράψω κι όχι για τα σκουπίδια και τα ναρκοβάπορα της επικαιρότητος. Για την υπέροχη ζέστη και προπάντων για τον συκοφαντημένο καύσωνα, που παραδίδεται σε μας ως αποφώλιον τέρας από τις επιπόλαιες φωνές της τρομώδους κινδυνολογίας.
Μην ακούτε τους τρομολάγνους. Η ζέστη, ακόμη και στην ιλιγγιώδη κορύφωσή της, στον καύσωνα, είναι ιαματική. Λυσιμελής η ζέστη. Σαν τον έρωτα. Που λύνει τα μέλη του σώματος, τα ηλεκτρίζει και τα κάνει να μοιάζουν διάφανα κάτω από «το φως το ανήμερο». Αν παραμερίσεις τα μυγάκια της τρομοκρατίας που γεμίζουν με τοξίνες το μυαλό, θα δεις τον καύσωνα με άλλο μάτι. Θα ανακαλύψεις ένα ευφρόσυνο εξαγνιστικό καμίνι που οδηγεί σε ύψη δυσθεώρητου αισθησιασμού.
Αρκεί να μιλήσεις λίγο με το εαυτό σου. Να σκεφτείς αν πράγματι είναι υπαρκτές οι επιπτώσεις στον οργανισμό του ανθρώπου από τον καύσωνα ή κινούνται στη σφαίρα της κοινότοπης κινδυνολογίας. Με εξαίρεση, βέβαια, τις περιπτώσεις ασθενειών (άσθμα, καρδιά κλπ) ή τις αναπόφευκτες αδυναμίες που επιφέρει η ηλικία…
