Πόσο κρατά ένα τραγούδι

του Μιχάλη Δήμα

 

   Τρίτη 20 Ιουλίου 2021. Πως μου ήρθε στο νου το πρόγραμμα που κάναμε με τον Δημήτρη, καλή του ώρα, κάθε Παρασκευή στην Μπρατσέρα. Διαλέγαμε τραγούδια από τον υπολογιστή εναλλάξ και ο ένας εμπλούτιζε το ρεπερτόριο του άλλου. Την έμπνευση στις επιλογές, οιστρηλατούσαν τσίπουρα και μπίρες και το αποτέλεσμα ήταν θεσπέσιο, θεϊκό. Άλλες φορές ακούγαμε με κατάνυξη το τραγούδι και άλλες επιχειρούσαμε να συνοδέψουμε τον ερμηνευτή με τις φάλτσες μας φωνές μέσα από τα σύννεφα του αλκοόλ. Ρίγη συγκίνησης και ιερού δέους μας διαπερνούσαν, μέχρι το τραγούδι να μας οδηγήσει στην πολυπόθητη κάθαρση.

    Αλήθεια πόσο κρατά ένα τραγούδι; Δύο, τρία λεπτά άντε το πολύ τέσσερα με πέντε. Και όμως μια μικρή τραγωδία ξετυλίγεται στα μάτια της ψυχής μας, με αρχή μέση και τέλος, και μάλιστα <<ηδυσμένω λόγω>>. Των τραγουδιών τα λόγια είναι καρυκευμένα με ποίηση. Κάποια βέβαια είναι ατόφια ποίηση. Αυτή η συνάντηση των τριών τεχνών, μουσικής, στίχου και ερμηνείας, για να φτάσει στα αυτιά μας το αποτέλεσμα, είναι νομίζω μαγευτική. Και πόσα πολλά τελικά χωράνε σε αυτές τις δημιουργίες των τριών τεσσάρων λεπτών! Πόσο μακριά μπορούν να σε ταξιδέψουν και πόσα συναισθήματα μπορούν να σου γεννήσουν!  Θα έλεγα, ότι η πραγματική διάρκεια ενός τραγουδιού, αν σε έχει αγγίξει, είναι ισόβια ίσως και αιώνια. Και αυτό, επειδή μπορεί ο καθένας να το ανακαλέσει εύκολα στη μνήμη του και να το τραγουδήσει, χωρίς να κατηγορηθεί για λογοκλοπή και ας είναι φάλτσος.

      Το τραγούδι είναι ένα κτήμα κοινό. Πόσο λυτρωτικά και καθαρτικά μπορεί να λειτουργήσει  όταν τ’ ακούς, μα πιο πολύ όταν το τραγουδάς. Δημιουργείς ένα ρήγμα στο χρόνο και ρίχνεις γέφυρες για την αιωνιότητα της τέχνης.  Και δυστυχώς στις μέρες μας οι άνθρωποι τραγουδάνε τόσο λίγο…