Η ώρα της εκδίκησης πλησιάζει

γράφει η Ελένη Καραγιάννη

Απόψε θα πάρει το αίμα του πίσω. Δεν αντέχει άλλο την  γκρίνια της. Πού πήγε εκείνο το όμορφο, μελιστάλακτο κι ευγενικό κορίτσι που είχε κάποτε  παντρευτεί; Μάλλον το κατάπιε αυτή η φώκια. Από καιρό καταστρώνει το σχέδιό του με ψυχραιμία και μεθοδικότητα. Απόψε λοιπόν η φώκια θα κοιμηθεί σαν ελέφαντας με τρία υπνωτικά χάπια που θα ρίξει στο νερό της. Μετά θα κατευθυνθεί στην κουζίνα γυμνός, μόνο με τα σώβρακα, αλαλάζοντας σαν Ινδιάνος Απάτσι. Θα πάρει από το πρώτο συρτάρι της κουζίνας το αγαπημένο της μαχαίρι, εκείνο με την ασημένια λαβή, το καλά ακονισμένο. Πάνω στο τρίτο της ροχαλητό θα μπήξει ηδονικά τη λεπίδα στην τρυφερή σάρκα. Θα κόβει, θα κόβει ασταμάτητα λερώνοντας τον τοίχο με υγρές κόκκινες πιτσιλιές. Στάζοντας ιδρώτα από την προσπάθεια, τον καύσωνα και την αδρεναλίνη θα αγκαλιάσει σφικτά το τρόπαιό του. Ένα μεγάλο τάπερ καρπούζι. Ολόκληρο δικό του. Θα τσακίσει και το τελευταίο ζουμερό κομμάτι χωρίς τη μουρμούρα της. Τι κι αν το ζάχαρο φτάσει στα ύψη; Καλύτερα ένας γλυκός, καρπουζένιος θάνατος παρά η συμβίωση μαζί της.

uicy Watermelon – still life
Karine Andriasyan Karine Andriasyan