νωθρότητα

Χρίστος Σαπρίκης

---

Ανοίγοντας την πόρτα κύματα καυτού αέρα σε τυλίγουν θολώνοντας την Πίνδο στο βάθος. Σαν το κατώφλι να χωρίζει στα δύο τον κόσμο. Ένα τεχνητό προστατευμένο κουβούκλιο απ’ τη μια και η αδυσώπητη φύση απ’ την άλλη.

~~~

«[…]
Ένα καλοκαίρι είναι ζέστη…
με ό,τι άλλο μπορείς να θυμηθείς (ή να φανταστείς)
αλλά κυρίως με πολλή ζέστη.» [1]

~~~

– Βράζει ο τόπος. Καλύτερα μείνε μέσα. Έξω είναι μόνο για τα τζιτζίκια.
– Άδικα καταβρέχεις την αυλή. Δεν πρόκειται να δροσίσει έτσι.
– Ευτυχώς που το σπίτι έχει χοντρούς πέτρινους τοίχους και η κατάσταση είναι υποφερτή.
– Υποφερτή, αλλά αν δε δουλεύει και ο κλιματισμός δεν είναι να μένεις στα πάνω δωμάτια.
– Μείνε μέσα και άσε τα τζιτζίκια στον κόσμο τους.

~~~

Μέσα λοιπόν, από το κρεβάτι με τα υγρά σεντόνια στην καρέκλα του υπολογιστή και πάλι στο κρεβάτι, με την τηλεόραση να παίζει με τον ήχο στο μηδέν.

– Αφού δεν παρακολουθείς ποτέ, γιατί την αφήνεις ανοιχτή; Ανεβάζει τη θερμοκρασία.

~~~

«…Όλα γύρω της
τώρα
είναι ζεστά
μόνο καμιά φορά
θυμάται
πως κρύωνε…» [2]

~~~

Μέσα λοιπόν, και τη μια να ξεφυλλίζεις με το δάχτυλο τις σελίδες στο τάμπλετ, την άλλη να τις ξεφυλλίζεις στον υπολογιστή με το ποντίκι. Τις ίδιες σελίδες ξανά, ξανά και ξανά.

– Μου αρέσει που πήρες μια τσάντα βιβλία για να διαβάσεις.
– Έχω φτάσει στην σελίδα 60 από τα «21 μαθήματα για τον 21ο αιώνα» του Harari.
– Είχες πει όμως ότι θα τα διάβαζες και τα τρία βιβλία του τον Ιούλιο.

~ ~ ~

Λίγο η νωθρότητα της καλοκαιρινής ραστώνης, λίγο η κλεισούρα στο προστατευτικό κουβούκλιο του σπιτιού και όλα κυλάνε αργά. Παίρνεις το βιβλίο και το κουβαλάς από δωμάτιο σε δωμάτιο, το αφήνεις σε καρέκλες, τραπέζια και κομοδίνα λέγοντας: «Θα το ανοίξω σε λίγο». Ξανά, ξανά και ξανά.

– Έτσι θα περάσεις όλο το καλοκαίρι;

~~~

«…Στην τόση λάβρα,
στην τόση ακινησία,
με μόνο ίσκιο πάνω μας
το μαύρο πεπρωμένο,..» [3]

---

[1] Νίκος Δήμου, https://bit.ly/3iamQV2
[2] Μίλτος Σαχτούρης, Κλεψύδρα, Άπαντα 1945-1998, Κέδρος, 2014
[3] Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, Ποιήματα 1978-1985, Καστανιώτης, 1998