Αντιγράφοντας τον Ελύτη

του Μιχάλη Δήμα

 

Τα παιδιά με τα τατουάζ

και τα σκουλαρίκια

που τα λέγανε αλήτες

ήταν αυτά που πρώτα

μπήκαν στη φωτιά.

Ότι κομμένα τα γιοφύρια

πίσω τους.

Και έπρεπε να περάσουν

μερόνυχτα ξάγρυπνα

παλεύοντας με τις φλόγες.

Κι ήταν φορές που ο καπνός

τα έπνιγε

μα δεν λιγοθυμούσαν.

Μόνο μαντήλια βρέχανε

και τα δέναν στο πρόσωπο

για να αντέξουν κι άλλο.

Και μεγάλη η αγωνία τους

μέχρι να ξημερώσει

 ν’ ακούσουνε τον έλικα

από το ελικόπτερο

το βόμβο

του αεροπλάνου.

Μια ανάσα για να πάρουνε

λίγο νερό να πιούνε

τα χείλη τους να βρέξουνε

και να προσευχηθούνε.