Ιστορίες για την ποίηση…

Μεταγγιζόμενη μελαγχολία – Γιάννης Βαρβέρης

 

Ξημερώματα
με βασανίζει, μεταγγιζόμενη,
η μελαγχολία.
Θλίψη αν το θες.

Να λοιπόν που οι ποιητές
-αν δεν έχουν Νόμπελ
ή ένα Λένιν βρε αδελφέ
ή άλλα εύσημα φίλων-
ξεχνιούνται.

Θυμάμαι τότε
όλους τους άκλαυτους
κείνους που έπεσαν πάνω στις λέξεις
με ορμή
και στράγγιξαν σ’ αυτές
ως που να σπάσουν.

…Ο Βαρβέρης χρησιμοποιεί κατά κόρον την ειρωνεία για να αναδείξει τα αδιέξοδα του σύγχρονου κόσμου, σε μια πολύπλευρη και ιδιόμορφη σύζευξη πολιτικού, κοινωνικού και υπαρξιακού προβληματισμού. Το υποδόριο χιούμορ είναι το δικό του όχημα, ο δικός του τρόπος αντίδρασης στον άκρατο υλισμό και την κατανάλωση μιας κοινωνίας που ακύρωσε τα ιδανικά της και έστειλε στο περιθώριο τους περισσότερους από τους ποιητές και πνευματικούς ταγούς της. Ταυτόχρονα, και ένας άλλος τρόπος εμβάθυνσης στη γλώσσα και τα σημαίνοντά της, πέρα από την πρώτη κοινή σημασιολογία των λέξεων και του συντακτικού…

Πηγή: https://www.hartismag.gr/hartis-12/afierwma/idiaiterothtes-kai-xarakthristika-motiba-sthn-poihsh-toy-giannh-barberh