Τζούτζη Μαντζουράνη…Χιόνι

Στη μάνα

 

Σαν ζάχαρη άχνη !
Είχε σκεπάσει τις λεμονιές και τις μανταρινιές,
κι έκανε τα φύλλα τους να μοιάζουν
σαν μπισκοτάκια των Χριστουγέννων.
Κι ο αέρας που φυσούσε
το άφηνε να πέφτει μετά μαλακά
πάνω στο γρασίδι
που ήταν κι αυτό άσπρο.
Και κρύο.
Παγωμένο.
Όπως το χαμόγελο
που είχε μείνει στο πρόσωπό της
σαν άφησε την τελευταία της πνοή.
Γλυκό χαμόγελο, ζαχαρωμένο
με μια στάλα θλίψης
στις άκρες των χειλιών.