Εσύ θα πήγαινες με φούστα στο σχολείο;

Χρίστος Σαπρίκης

---

– Ξέρεις, τα κοινωνικά δίκτυα είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας μας.

– Δε νομίζω. Μάλλον σαν ένας μεγεθυντικός παραμορφωτικός φακός μου μοιάζει. Καθημερινές ασημαντότητες που έχουν ελάχιστη επίδραση στη ζωή μας συνολικά μεγεθύνονται για κάποιο διάστημα για να χαθούν πάλι δημιουργώντας μια ψευδαίσθηση ότι κάτι αλλάζει. Κύματα διαμαρτυρίας φουσκώνουν και ξεφουσκώνουν το ίδιο εύκολα αφήνοντας ένα μηδενικό αποτύπωμα στην καθημερινότητα. Οι πραγματικές αλλαγές θέλουν πολλά περισσότερα από μια ανάρτηση στο φέισμπουκ ή ένα τιτίβισμα στο τουίτερ. Παρ΄ όλα αυτά έστω και αυτή η ψευδαίσθηση παρέμβασης σου δημιουργεί μια ικανοποίηση ότι «έκανες το καθήκον σου» (sic). Και αυτό είναι κάτι. Για άλλους πολύ σημαντικό, για άλλους λιγότερο.

~~~

– Είδες τι έγινε με τον μαθητή που πήγε με φούστα στο σχολείο; Εγώ νομίζω ότι το έκανε για να προκαλέσει.

– Μπορεί. Αλλά τι σημασία έχει αυτό; Ήταν μια επιλογή του και δεν ξέρω γιατί θα πρέπει να ασχοληθεί ένας δάσκαλος με αυτή; Και μάλιστα με χαρακτηρισμούς τους στιλ «Είσαι η ντροπή της κοινωνίας».

– Μα μπορεί ο καθένας, η καθεμιά να έρχεται όπως θέλει στο σχολείο;

– Ναι. Αν κάτι την/τον εκφράζει τον ίδιο/την ίδια ή την οικογένειά της/του εμείς γιατί να έχουμε πρόβλημα; Ας έρθει και με φούστα και με σκισμένα παντελόνια και με μαντήλα και με καρφάκια και με τατουάζ και με piercing. Με ό,τι θέλει.

– Δεν πρέπει να υπάρχουν όρια;

– Στο πώς θα ντυθεί και θα κουρευτεί; Όχι! Ούτε η πειθαρχία και ο αλληλοσεβασμός που πρέπει να υπάρχουν σε έναν χώρο εκπαίδευσης περνάνε μέσα από ενδυματολογικούς περιορισμούς ή πρότυπα κόμμωσης. Μη ξεχνάς ότι μεγαλώσαμε σε σχολεία που φορούσαμε ποδιές και κουρευόμασταν γουλί. Δεν μας έκανε αυτό ούτε καλύτερους μαθητές ούτε φυσικά καλύτερους ανθρώπους. Γιατί πάντα μα πάντα αυτά τα εξωτερικά πρότυπα συνοδευόταν από πολλά «πρέπει» που είχαν μηδενική ουσία, και μπόλικο αυταρχισμό. Δημιουργούσαν μια «καθώς πρέπει επιφάνεια» που κάτω της κρυβόταν διακρίσεις, και βία. [1]

– Εσύ θα πήγαινες με φούστα στο σχολείο; Θα ξεσηκώνονταν όλοι οι γονείς.

– Θυμάσαι όταν ήμασταν φοιτητές που πήγε για πρώτη φορά η Γιούλα στο Πειραματικό στα Γιάννενα για να διδάξει και η δασκάλα της τάξης της ζήτησε να βγάλει το τζιν παντελόνι που φορούσε και να μπει στην τάξη με φούστα; Φυσικά δεν το έβγαλε. Θα στο πω λοιπόν ειλικρινά. Αν κάτι τέτοιο με εξέφραζε είτε αισθητικά είτε για οποιοδήποτε άλλο λόγο θα το έκανα.

~~~

[1] Σαν σήμερα, στις 6 Φεβρουαρίου του 1982, καταργήθηκε η σχολική ποδιά από τα σχολεία της Ελλάδας.