Αλλοτινές μου εποχές… Γεωργία Βασιλειάδου
Πέθανε στις 12 Φεβρουαρίου του 1980 η κορυφαία Ελληνίδα κωμικός.
Παρά την βροχή που έπεφτε», όπως έγραψαν οι εφημερίδες, την αποχαιρέτησαν λίγοι φίλοι και οι αγαπημένοι της συγγενείς λόγω κακοκαιρίας. Ήταν η πρώτη μέρα του χειμώνα που είχε τόσο κρύο. Φυσούσε, η θερμοκρασία ήταν κάτω από το μηδέν, έβρεχε ασταμάτητα και ακόμη και οι ομπρέλες, έσπαγαν από την δύναμη του ανέμου. Επικήδειο εκφώνησε ο ηθοποιός Κώστας Παπαχρήστος. Κανένα δημοσίευμα δεν ανέφερε ποιοι άλλοι συνάδελφοι της παραβρέθηκαν. Καμία δήλωση, παρά μόνο μια ασπρόμαυρη φωτογραφία του κόσμου στα κοιμητήρια με τις ομπρέλες στα χέρια, να συνοδεύει το γεμάτο από λουλούδια φέρετρο της ηθοποιού.

«Έκλαψαν την καφετζού» ο τίτλος της εφημερίδας «Ακρόπολις» στις 14 Φεβρουαρίου 1980. «Έφυγε σε ένα δωμάτιο του Ευαγγελισμού, ξεχασμένη τα τελευταία χρόνια από την επικαιρότητα» έλεγε το ρεπορτάζ. Η κοσμοαγάπητη «Κυρά Καλλιόπη» η «καφετζού», η «κουτσομπόλα», η «προξενήτρα» με τις 14.000 δραχμές της σύνταξής της έφυγε ήσυχα. Η πολιτεία αναγνωρίζοντας τη μεγάλη της προσφορά, τίμησε τη Γεωργία Βασιλειάδου με το Δίπλωμα Εξαιρέτων Πράξεων…
Η Γεωργία Βασιλειάδου σταμάτησε την καριέρα της το 1975, όταν ακόμα βρισκόταν στο απόγειό της, λέγοντας χαρακτηριστικά γι αυτήν την απόφασή της: «Θέλω να φύγω με ζήτω κι όχι με γιούχα». Ο ποιητής και εκδότης, Γιώργος Χρονάς έχει πει ότι η Γεωργία Βασιλειάδου είναι το μεγαλύτερο «φάρμακο» που υπήρχε ποτέ στην παγκόσμια κωμική σκηνή, εναντίον της μελαγχολίας και της κατάθλιψης. Μπορούσε να κάνει έναν άνθρωπο που ήταν βαριά άρρωστος ή καταθλιπτικός να γελάει με κάτι ασήμαντο … κι’ αυτό είναι μεγαλειώδες…
