«Ωδή στα πόδια σου»

Οδυσσέας Διαμάντης

Κοίτα με.

Έλα να σου πλύνω τα πόδια.

Θα μου δώσεις τη μέγιστη χαρά

Να σε περιποιούμαι μ’ ευλάβεια

Μαθαίνοντας με την αφή τ’ ωσαννά.

Κλώτσα με.

Τo άγχος κι η θλίψη μιας ζωής πεζής

Χρειάζονται ένα γενναίο ταρακούνημα.

Για να ξυπνήσεις και ν’ αρχίσεις να ζεις

Αρκεί του λευκού σου ποδιού το σκούντημα.

Πάτα με.

Για να υποταχτείς πρέπει να ξέρεις

Ολόκληρη τη δύναμη της σαγήνης

Που κρύβεται στα δυο σου πέλματα

Σαν κάνεις νάζια και σκιρτήματα.

Δέξου με.

Ανοίγοντας τα πόδια σου να διαβώ

Διανύουμε τις φωτεινές λεωφόρους

Που κανένα χέρι δεν έκτισε ακόμη,

Ξέρω στα σίγουρα ότι υπάρχω και ζω.

Άκου με.

Μ’ αέρινο βηματισμό και χάρη

Το πεζοδρόμιο διαβαίνεις, σαν θεά

Λες κι είσαι απ’ άλλον κόσμο

Το σώμα σου βαστούν δυο πόδια αγγελικά.

Υπάρχουν τόσα μέρη που έχω αγαπήσει

Επειδή κάποια στιγμή τα έχεις περπατήσει.

 

Μπορείς να φανταστείς

τους αστράγαλούς σου

και τα δάκτυλά σου

και την καμάρα σου

σαν ένα παγοθραυστικό

που σχίζει τη γραμμή του ορίζοντα

σαν παιδιά που ανοίγουν το δώρο τους;

 

Μπορείς να φανταστείς αλήθεια

Ότι κάποιος κοιμάται και ξυπνά

Έχοντας στο μυαλό του το σχήμα

Των ποδιών σου, ολόκληρο ποίημα;

 

https://www.timesnews.gr/odi-sta-podia-soy/