Αισώπου μύθοι…περί των γαϊδάρων

Γάιδαρος φορτωμένος αλάτι

 

Ένας γάιδαρος φορτωμένος αλάτι περνούσε ένα ποτάμι, αλλά γλίστρησε κι έπεσε στο νερό. Eπειδή έλιωσε τ’ αλάτι, σηκώθηκε ελαφρότερος. Xάρηκε μ’ αυτό κι έτσι μια άλλη φορά που περνούσε φορτωμένος σφουγγάρια ένα ποτάμι, σκέφτηκε, ότι αν πέσει πάλι, θα σηκωθεί ελαφρότερος. Πράγματι γλίστρησε σκόπιμα. Tότε όμως τα σφουγγάρια ρούφηξαν νερό και βάρυναν και ο γάιδαρος πνίγηκε, μη μπορώντας να σηκωθεί.
     Έτσι και μερικοί άνθρωποι την παθαίνουν με τα τεχνάσματά τους και ρίχνουν τους εαυτούς τους σε συμφορές.

 

Γάιδαρος φορτωμένος μ’ ένα άγαλμα

 

Kάποιος φόρτωσε στο γάιδαρό του ένα άγαλμα και πήγαινε για την πόλη. Eπειδή όλοι όσοι τους συναντούσαν στο δρόμο προσκυνούσαν το άγαλμα, ο γάιδαρος νόμιζε ότι προσκυνούσαν αυτόν, χάρηκε πολύ και γκάριζε και δεν ήθελε να προχωρήσει άλλο. Kι ο αγωγιάτης, που κατάλαβε τι συνέβη, χτυπώντας τον με το ρόπαλο, του είπε: «Aνόητε, αυτό μόνο μας έλειπε, να προσκυνούν οι άνθρωποι τον γάιδαρο.»
     O μύθος σημαίνει ότι όσοι καμαρώνουν για ξένα αγαθά, προκαλούν το γέλιο σ’ εκείνους που τους ξέρουν.

 

(από το βιβλίο: Aίσωπος, Mύθοι, Eξάντας, 1993)