Μι­κρο­δι­η­γή­μα­τα (24)

Γε­ωρ­γί­α Βα­σι­λειά­δου…Δι­α­πα­σῶν

        Ο ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΣ ΚΥΡΙΟΣ τοῦ ρε­τι­ρὲ βου­λιά­ζει στὴν ἀ­γα­πη­μέ­νη του πο­λυ­θρό­να καὶ προ­σπα­θεῖ νὰ βο­λευ­τεῖ. Εἶ­ναι ἕ­ξι τὸ ἀ­πό­γευ­μα. Ἡ ὥ­ρα τοῦ κα­φέ. Ἀ­πὸ τό­τε ποὺ πέ­θα­νε ἡ γυ­ναί­κα του δὲν ἔ­χει πι­εῖ κα­φὲ στὸ σπί­τι, ἐ­πι­μέ­νει ὅ­μως χρό­νια τώ­ρα νὰ κά­θε­ται στὴν ἴ­δια θέ­ση, ὅ­πως τό­τε ποὺ ζοῦ­σε ἐ­κεί­νη.

       Τὸ σῶ­μα του ἀ­σύ­χα­στο, ἀ­δη­μο­νεῖ νὰ γλυ­τώ­σει τὴ θλι­βε­ρὴ πα­ρέ­α τῆς ἀ­φό­ρη­της μο­να­ξιᾶς. Πα­τά­ει μὲ δύ­να­μη τὸ κουμ­πὶ τοῦ τη­λε­κον­τρὸλ καὶ ἡ ἀ­νού­σια ἐκ­πομ­πὴ μπαί­νει ἀ­πρό­σκλη­τη σὲ ὅ­λα τὰ δι­α­με­ρί­σμα­τα. Ὁ ἡ­λι­κι­ω­μέ­νος κύ­ριος τοῦ ρε­τι­ρὲ ἐ­πι­μέ­νει νὰ ἀ­φή­νει τὸ ἀ­κου­στι­κό του στὸ τρα­πε­ζά­κι δί­πλα του καὶ νὰ πα­ρα­κο­λου­θεῖ τη­λε­ό­ρα­ση στὴ δι­α­πα­σῶν. Ἡ ἐκ­πομ­πὴ ὅ­μως δὲν εἶ­ναι κα­λὴ πα­ρέ­α.

       Δρό­μο γιὰ τὸ κα­φε­νεῖ­ο, σκέ­φτε­ται γιὰ ἄλ­λη μιὰ φο­ρὰ καὶ ἐγ­κα­τα­λεί­πει τὴν ἀ­φι­λό­ξε­νη πο­λυ­θρό­να.

       Τὸ σπί­τι γε­μί­ζει καὶ πά­λι ἐ­κεί­νη τὴν τρο­μα­χτι­κὴ ἡ­συ­χί­α. Μο­να­δι­κὸς ἦ­χος, τὸ κλει­δὶ στὴν πόρ­τα καὶ τὰ γρή­γο­ρα βή­μα­τα στὸν δι­ά­δρο­μο.

       Ἡ ὀ­χλα­γω­γί­α τοῦ κα­φε­νεί­ου εἶ­ναι μο­νό­δρο­μος γιὰ τὸν ἡ­λι­κι­ω­μέ­νο κύ­ριο τοῦ ρε­τι­ρέ. Ἐ­κεῖ, ὅ­πως λέ­ει ὁ ἴ­διος κά­θε τό­σο, ἂν πέ­σει θὰ τὸν ση­κώ­σουν.

Γε­ωρ­γί­α Βα­σι­λειά­δου (Θεσ­σα­λο­νί­κη, 1970). Σπού­δα­σε στὸ Παι­δα­γω­γι­κὸ Τμῆ­μα Νη­πι­α­γω­γῶν τοῦ Α.Π.Θ. καὶ στὸ Δι­δα­σκα­λεῖ­ο ΤΕΠΑΕ τοῦ Α.Π.Θ. Ἐρ­γά­ζε­ται ὡς νη­πι­α­γω­γὸς στὴ δη­μό­σια ἐκ­παί­δευ­ση καὶ πα­ράλ­λη­λα ἀ­σχο­λεῖ­ται μὲ τὸ κου­κλο­θέ­α­τρο καὶ τὴν ἀ­φή­γη­ση πα­ρα­μυ­θιοῦ. Ἔ­χει ἐκ­δώ­σει τὸ βι­βλί­ο «Μου­σι­κο­κου­κλο­θε­α­τρι­κά». (ἐκδ. Μά­τι, 2010). Κεί­με­νά της ὑ­πάρ­χουν στὴ συλ­λο­γι­κὴ ἔκ­δο­ση Bonsai «Ἀ­σκή­σεις Θάρ­ρους» ποὺ ἐκ­δό­θη­κε τὸ 2014 ἀ­πὸ τὸ Ἐρ­γα­στή­ριο Λό­γου καὶ Πο­λι­τι­σμοῦ τοῦ Πα­νε­πι­στη­μί­ου Θεσ­σα­λί­ας (ἐ­πιμ. Τσι­λι­μέ­νη Τα­σού­λα).

Πηγή, https://bonsaistoriesflashfiction.wordpress.com/category/