Στὸν Παράδεισο ἔχω σημαδέψει ἕνα νησὶ
Ἀπαράλλαχτο ἐσὺ κι ἕνα σπίτι στὴ θάλασσα
Μὲ κρεβάτι μεγάλο καὶ πόρτα μικρὴ
Ἔχω ρίξει μὲς στ’ ἄπατα μιὰν ἠχὼ
Νὰ κοιτάζομαι κάθε πρωὶ ποὺ ξυπνῶ
Νὰ σὲ βλέπω μισὴ νὰ περνᾶς στὸ νερὸ
Καὶ μισὴ νὰ σὲ κλαίω μὲς στὸν Παράδεισο.
(Οδυσσέα Ελύτη «Το Μονόγραμμα» VII.)
