Πώς να γίνετε πλούσιοι (2)

Γράφει η she._

Το άκουσμα του γάμου βροντοχτύπησε σαν κεραυνός στο κεφάλι της Μαρίας. Ήξερε ότι ήταν μια πρόταση που θα συνέφερε και τους δυο … πώς ίσως να ήταν η ευκαιρία της για μια καλύτερη ζωή, πιο άνετη πιο σίγουρη πιο σταθερή.

Είχε δουλέψει πολύ η Μαρία, από μικρό παιδί…από τότε που η δουλειά δεν ήταν δουλειά αλλά απλώς βοήθεια για την μαμά, τον μπαμπά, την απέναντι στην πολυκατοικία. Δεν θυμάται ούτε πόσες δουλειές, ούτε ποιες ούτε από πότε.

Και τώρα να, έρχεται ένας τύπος από το πουθενά και μιλά για ιστορίες … για συμφωνίες, για δεδομένα άλλα…

Γάμος αλλά όχι γάμος.. γάμος για τον κόσμο…και για τις ειδήσεις… για τα social  για να βγάλουμε λεφτά.

Φάνταζε απόμακρο, ανήθικο, χωρίς λογική. Πότε δεν της άρεσαν τα κουτάκια, τα deals του ,»αν κάνεις αυτό … θα πάρεις εκείνο». Δεν της άρεσαν οι φαινομενικά ολοκληρωμένοι, οι τέλειοι, οι υπέρμετρα ρομαντικοί  και τακτοποιημένοι, πάντα έψαχνε ουσία και μέσα από εκεί συντροφικότητα.

Γάμος .. να μια λέξη που δεν πίστευε να ξανακούσει ποτέ, έστω και με τον τρόπο που την άκουσε.

Πώς να το εκλάβει αυτό…μεταφορικά, κυριολεκτικά σαν μια λύση η σαν ένα νέο μπέρδεμα;

Γάμος, σύμβαση, ανελευθερία, υποχρεώσεις προγράμματα, ακολουθίες, συμφωνίες δύσκολες Κυριακές, και άλλα παιδιά, υποχρεώσεις καινούριες ισορροπίες…

Γάμος, μοίρασμα, νιάξιμο, φροντίδα, αγάπη, σεβασμός, εμπιστοσύνη, συντροφικότητα, ταίριασμα, συνεννόηση..

Δύο πλευρές μιας έννοιας τόσο εύθραυστης. Δύο πλευρές να ισορροπούν σε μια κλωστή ..τόσο λεπτή … που για να μεγαλώσει και να γίνει σχοινί που αργότερα θα δεθεί κόμπος ναυτικός…από αυτούς τους σταθερούς χρειάζεται κάτι παραπάνω ..από ένα απλό πλάνο για να βγάλεις χρήματα.

Άιντεεεε ο άνθρωπος μίλησε για μια κοινή συμφωνία … Μάταια και εσύ αναλύεις όλη σου την ζωή..

Μετά από λεπτά εκκωφαντικής σιωπής από το στόμα της Μαρίας βγήκε ένα:

«Όχι»!! Να σαν αυτό του Μεταξά, αποφασισμένο και ολόκληρο. Χωρίς περιθώρια … χωρίς αμφιβολίες

– Ξέρεις κάτι; Αν και ακούγεται ενδιαφέρον … δεν θα πάρω … τουλάχιστον όχι έτσι, είπε η Μαρία καρφώνοντας τον Νίκο στα μάτια. Τα μάτια της γυάλιζαν από συγκίνηση και έξαψη μαζί.

– Μα…, τι…, παρεξηγήθηκες;

– Όχι βέβαια, αλλά να … χτύπησες χορδή…από αυτές τις χορδές που κάνουν θόρυβο πολύ και σχίζουν τις σιωπές στα δύο.

– Δλδ;

– Δεν υπάρχει δλδ..απλά δεν ακολουθώ αυτό τον δρόμο.

– Άρα συνεχίζουμε να ψάχνουμε;

– Φυσικά, δεν τελειώνει εδώ.

– Μα ….θέλω να μας κάνω πλούσιους.

– Μπορεί να είμαστε ήδη.