Πώς να γίνετε πλούσιοι (3)

γράφει ο VIX.

Τι μαλακία είπα; Αυτά κάνω και βρίσκομαι συνέχεια σε τεντωμένο σκοινί. Οι άνθρωποι δεν είναι μηχανές. Δηλαδή είναι, αλλά όχι με την έννοια της τεχνητής νοημοσύνης. Είναι μία βιοχημική μηχανή που σκέφτεται και μιλάει. Έχει και αντίχειρες.

Χαμένος στη σκέψη μου με απλανές βλέμμα, ήρθε το interrupt.

• Συγγνώμη… Η άρνηση είναι στην πρόταση. Δεν είναι γενική μομφή.
• Πολύ βαρβάτο το ΟΧΙ Μαρία μου.
• Τι σε οδήγησε σε αυτή τη σκέψη;
• Εσύ.
• Μα είπες μισά-μισά.
• Η μοιρασιά fifty fifty είναι στην πραγματικότητα η μοιρασιά της ντροπής στην απάτη.
• Με κάνεις συνένοχο δηλαδή.
• Γιατί όχι! Μιλάμε για εικονικό γάμο που ξέρεις από πριν τα έσοδα. Στους κανονικούς γάμους μπαίνεις με τα μπούνια μέσα και στο τέλος παίρνεις πριόνι να κόψεις τον καναπέ στα δύο από τα νεύρα σου.
• Χα χα χα.

Άκουσέ με. Πέρασα 13 χρόνια σκατά. Γυναίκα χάλια, πεθερά άστο και πολλά άλλα. Στα φράγκα πανωλεθρία. Μετά ήρθε η πανδημία. Κι εκεί που πας να σηκώσεις λίγο το κεφάλι, έρχεται ο Πούτιν και στο κόβει. Παίρνεις μία αύξηση και τελικά με τις ανατιμήσεις είσαι μείον.

Αλλά εγώ δεν έχω παράπονο. Εσύ εργάζεσαι πιο σκληρά από μένα, έχεις επίσης δύο παιδιά στην ηλικία των δικών μου και έχουμε άλλα 10 χρόνια φροντίδας. Σχολεία, φροντιστήρια, πανεπιστήμια και πολλά άλλα.

Να μην πιούμε κι έναν καφέ εμείς οι μεγάλοι; Πώς θα ισορροπήσει αυτό το άπιαστο μηχάνημα που κατοικεί στον εγκέφαλό μας και λέγεται ψυχή; Αυτή η ρημάδα η σύνδεση μεταξύ πραγματικότητας και ψυχής, είναι ελαττωματική.

• Όλα τα βλέπεις σαν μηχανές;
• Όχι. Έτσι τα κατανοώ πιο εύκολα. Όλα είναι γρανάζια και θέλουν λάδωμα. Αν σπάσει ένα, δεν λειτουργεί το σύνολο.
• Έχεις ένα δίκιο.
• Καφές Ελληνικός, βαρύς γλυκός 1.5 ευρώ στη διατίμηση. Είσαι;
• Είμαι!
• Λοιπόν, άκου τι σκέφτηκα!
• Ωχ…
• Περίμενε… Δεν ξεκίνησα καν.

Ζωγράφισα δύο μεγάλα τετράγωνα. Στο ένα έδωσα τίτλο «πραγματικότητα» και στο άλλο έδωσα τίτλο «έρωτας».

Στην πραγματικότητα έβαλα τις λέξεις έσοδα, έξοδα, καθημερινότητα, παιδιά.

Στον έρωτα έβαλε τις λέξεις χαμόγελο, ευτυχία, ευφορία, ελεύθερος χρόνος, παιδιά.

Τράβηξα μία γραμμή και ένωσα τις δύο μοναδικές κοινές λέξεις «παιδιά».

Ό,τι είπα και πρότεινα, εστιάζει εκεί καλή μου Μαρία.