Νίκος Δημογκότσης….ΚΟΛΥΜΒΗΤΗΣ ΒΥΘΙΖΟΜΑΙ.

Κολυμβητής βυθίζομαι στα άπατα νερά σου
θάλασσα που δεν χάρηκα τα μύρια κύματα σου,
στην αλισάχνη ρίχνοντας μήλο και δυοσμαρίνι
μήπως και μου φανερωθεί του ήλιου το δελφίνι.

.

Να ταξιδέψω και να βγω στην άγια Μυτιλήνη
όπου κοιμάται η Σαπφώ, στου φεγγαριού την κλίνη,
να την σκουντήσω απαλά, γλυκά να την ξυπνήσω
στα θαύματα που καρτερώ, μαζί της να δειπνήσω.

.

Και να μου πει για τους Θεούς που κρύβ΄ η ποίηση της,
τα λόγια τα αμάραντα που ΄θρεψε η ψυχή της,
και για τους έρωτες που έζησε μ΄ αγάπη και με πάθος,
χαρίζοντας τριαντάφυλλα και της καρδιάς το άνθος.

.

Και τελευταίο να μου πει, πως γέρναν τα κορίτσια
στην αγκαλιά των αγοριών με νάζια και καπρίτσια,
αναζητώντας του κορμιού τα λάφυρα να δώσουν,
χωρίς να νιώθουν οι ντροπές, πως θα τις εκυκλώσουν…

Πηγή, https://itzikas.wordpress.com/2022/05/28