Για τον Ορφέα, τ’ Αστέρια και τ’ άλλα θερινά

του Χρήστου Πιπίνη

 

Πριν από τρεις περίπου δεκαετίες η Λεωφόρος Βουλιαγμένης αποτελούσε τον δρόμο με τα περισσότερα σινεμά στην Αθήνα. Ας θυμηθούμε μερικά και κυρίως αυτά που υπήρχαν μετά τον Αη Γιάννη, διέσχιζαν τη Δάφνη και το Μπραχάμι μέχρι την Ηλιούπολη.Ήταν κάτι σαν την Avenue Louise των Βρυξελών. Ας θυμηθούμε μερικά από αυτά και συγχωρήστε μας αν μας ξέφυγαν κάποια. Ορφέας (θερινό και αργότερα χειμερινό ως ABC), Γαρδένια (θερινό και κατόπιν τεσσάρων εποχών), Νανά ( χειμερινό και σήμερα μουλτιπλεξ), Νανά (θερινό), Ριρίκα (θερινό, σήμερα το Δημοτικό Σινέ Δάφνη), Ιμπέριαλ (θερινό), Μετροπόλιταν (χειμερινό), Ατλαντίς (θερινό, αργότερα τεσσάρων εποχών και σήμερα, μουλτιπλεξ),  Άκρον (θερινό, απέναντι από την Παναγίτσα) και λίγο πιο κάτω το Ολύμπια (θερινό). 

Αν συνυπολογίσουμε τα Μπραχαμιώτικά, Αστήρ, Αττικόν, Αρίων, Λούλα, Μπέλλα (Θάλεια), Ήρα, αλλά και τα πιο μακρινά, το Σινέ 7 και αργότερα Ορφέας (χειμερινό) στην Αρτέμωνος , την Αθηναϊδα (χειμερινό) λίγο πριν τον Αη Γιάννη( χειμερινό) αλλά και τ’ Αστέρια (θερινό) μεταξύ Βουλιαγμένης και και Ιππάρχου καταλαβαίνουμε για πόσα σινεμά μιλάμε. Φυσικά αυτά θεωρούντο κινηματογράφοι της ευρύτερης περιοχής και πολύς κόσμος απ’ το Μπραχάμι δεν έχανε ευκαιρία να κάνει επισκέψεις, μιας και η απόσταση επέτρεπε μια ωραία ποδαράτη βόλτα.

Η Γαρδένια χθες και σήμερα

Από το ηλεκτρονικού βιβλίο του Δημήτρη Φύσσα το οποίο αποτελεί μια μοναδική λεπτομερή καταγραφή των Αθηναϊκών κινηματογράφων από το 1896 έως και το 2013, με πλήθος χρήσιμων και συχνά διασκεδαστικών λεπτομερειών, παραθέτουμε ένα μικρό απόσπασμα που αναφέρεται στ’ Αστέρια, το εξαίσιο σινεμά, όπου αν βαριόσουνα το έργο μπορούσες να χαζεύεις αριστερά της οθόνης την φωτισμένη Ακρόπολη!!!, τρώγοντας φοβερούς “Νέγρους” απ’ το μπαρ του κ. Σκλάβου.

Ιδού λοιπόν τι μας λέει ο αείμνηστος Δημήτρης Φύσσας:

Ο Πωλ Σκλάβος μου είπε μεταξύ άλλων. “Ο πατέρας μου ακόμα περιμένει ηθική αναγνώριση για τον Ορφέα (Αστέρια) της Ιππάρχου. Δεν έπρεπε να γκρεμίσουν το κτίριο. Έπρεπε να διατηρηθεί και να λειτουργεί ως είχε, ανακαινισμένο. Δώσαμε μάχη με τον πατέρα μου και πολλούς κατοίκους της περιοχής γι’ αυτό το σκοπό. Τότε δημιουργήθηκε ο σύλλογος Ορφέας που είδες στην Αρτέμωνος που συνεχίζει σήμερα ως εξωραϊστικός. Ο Δήμος Αθηναίων όμως έκανε του κεφαλιού του. Γκρέμισε τον παλιό Ορφέα (Αστέρια) και έμεινε για πολύν καιρό το οικόπεδο σκαμμένο και παρατημένο. Αφού λοιπόν το γκρέμισαν έπρεπε να φτιάξουν ένα νέο σινεμά και τίποτ’ άλλο. Αυτοί φτιάξανε ολόκληρο  κτίριο, άσχετο βάλανε κι ένα σινεμά στην ταράτσα. Το βγάλανε Ορφέα χωρίς να ρωτήσουνε τον πατέρα μου – παρ’ όλα αυτά- δεν τους είπε τίποτα. Έστω κι έτσι διεκδικήσαμε απ’ τον Δήμο τον νέο Ορφέα να τον ενοικιάσουμε ως επιχειρηματίες, αλλά μας είπαν πως έπρεπε να τον πάρουμε πακέτο με την “Στέλλα” στην Κυψέλη. Ε, δεν πήραμε τίποτα…”

Εμφανίζεται το 1973 οπότε μετονομάζονται τ’ Αστέρια και κλείνει το 1986. Το οικόπεδο χαρακτηρίσθηκε Ιστορικός Τόπος από το Υπουργείο Πολιτισμού….Άφησε εποχή το 1977 με 1982 ήταν από τους καλύτερους κινηματογράφους. Ήταν πρωτοποριακός. Έβγαζε πρόγραμμα για όλο τον μήνα…την έβλεπες την Ακρόπολη με το που έμπαινες…είχε εξαιρετικές θέσεις αμφιθεατρικές…είχε μάλλον κάνει επιχωμάτωση…δεν είχε εξώστη…είχε χαλίκι κάτω…Τα πρόσεχε όλα, το κυλικείο του , πολύ καλό.

Συμπληρώνουμε εμείς. Ο Δήμος Αθηναίων εγκλημάτησε καταστρέφοντας οριστικά ένα μνημείο της πόλης. Η αισθητική του μπετόν κυριάρχησε της αισθητικής της περικοκλάδας . Με άλλα λόγια το μπετόν νίκησε δια των εκπροσώπων του  “το ωραίο το μεγάλο και τ’ αληθινό”.