Μπραχάμι…Η μνήμη της πόλης
Τοπικός τύπος – Ελεύθερη Γνώμη…όπου το παρελθόν ορίζει και το μέλλον
❀❀❀
Οι imaginistes εκτιμώντας ότι η γνώση της ιστορία μιας πόλης είναι αναπόσπαστο στοιχείο της πορείας προς το μέλλον, συμπληρώνει επίμονα και ακούραστα την ταυτότητα της. Προβάλλουν εδώ και πολλά χρόνια τοπικές εφημερίδες, οικογενειακά φωτογραφικά λευκώματα, δικαστικές αποφάσεις πολεοδομικά στοιχεία, κοινωνικά στιγμιότυπα, επαγγέλματα, χαρακτηριστικούς τύπους ανθρώπων…
Η θεματική στήλη «Στο Μπραχάμι μιας άλλης εποχής» αλλά και κάθε αναφορά στο Μπραχάμι είναι υψηλής αναγνωσιμότητας και έχει συγκεντρώσει μέχρι σήμερα χιλιάδες αναγνώστες.
Η Ελεύθερη Γνώμη αποτέλεσε για μια περίοδο (τη μεταπολιτευτική) μια αξιολογότατη προσπάθεια παρέμβασης στα τοπικά ζητήματα αναδεικνύοντας, παρεμβαίνοντας, σχολιάζοντας και καταγράφοντας σημαντικά θέματα που απασχόλησαν και συνεχίζουν να απασχολούν την πόλη. Εκδότης ψυχή και χρηματοδότης της εφημερίδας, ο Μάκης Παπούλιας με τη βοήθεια νεαρών τότε εκκολαπτόμενων γραφιάδων μερικοί εκ των οποίων εξελίχθηκαν αργότερα σε κορυφαία ονόματα της δημοσιογραφίας.
Θα δημοσιεύουμε από την συγκεκριμένη εφημερίδα σε τακτική βάση πρωτοσέλιδα αποσπάσματα, κείμενα, τίτλους που παρουσιάζουν ιδιαίτερο λαογραφικό ενδιαφέρον και διαθέτουν κάποια επικαιρότητα. Ξεκινάμε με το πρώτο τεύχος και σχολιασμό από τον αγαπητό μας φίλο και συνεργάτη συμπολίτη μας, δικηγόρο, Κωνσταντίνο Διαβολίτση.
Χρ. Πιπ.
❀❀❀
Κωνσταντίνου Διαβολίτση
Η μνήμη (της πόλης μας), η ανάμνηση (της νιότης μας) και η ανάληψη των ευθυνών μας ( για τις επόμενες γενιές).
Η πόλη έχει μνήμη. Μνήμη καθολική (του όλου), μνήμη συλλογική (των επιμέρους συλλογικών φορέων), μνήμη ατομική (ενός εκάστου από τους πολίτες).
Σε κάθε γεγονός, σε κάθε δράση ή δραστηριότητα, κάθε ένας από τους παραπάνω παράγοντες είτε με την παρουσία του, είτε με την απουσία του, έχει λάβει μέρος, έχει επηρεάσει και έχει επηρεαστεί.
Η γνώση, η κριτική και η αξιολόγηση, καθώς επίσης κι ανάγωγη, των δράσεων και των συμπεριφορών, προηγούμενων ετών και δεκαετιών είτε αυτές είναι ατομικές είτε είναι γενικές, μας κάνει σοφότερους, μας κάνει ικανότερους, να αξιολογήσουμε, να αντιμετωπίσουμε, αλλά και να εξελίξουμε, την καθημερινότητά μας κάθε φορά.
Επίσης ουκ ολίγες φορές η από απόσταση ετών και δεκαετιών, θεώρηση παλαιότερων γεγονότων και συμβάντων, μας επιτρέπει, να αποκαταστήσουμε, να διορθώσουμε, λαθεμένη μνήμη και λαθεμένη αξιολόγηση γεγονότων και συμπεριφορών που είχαμε εκφράσει και εκδηλώσει, σε παλαιότερες εποχές.
«Όταν αγνοείτε το παρελθόν δεν κατανοείται το παρόν, όταν χάνεται η μνήμη η πόλη όπως κάθε κάθε ανθρώπινο, οδηγείται σε σύγχυση, δεν καταφέρνει να προγραμματίσει το παρόν πόσο μάλλον το μέλλον της», όπως γράφει ο καθηγητής και αρχιτέκτονας Pierluigi Cervellati, (βλ. επ αυτού σε σχετικό κείμενο της κυρίας Βασιλικής Γραμματικογιάννη, στην έντυπη έκδοση της Εφημερίδας των Συντακτών, με ημερομηνία 31/3/2021).
Αλήθεια πόσες από αυτές τις τοποθετήσεις, τις συμπεριφορές μας, ως άτομα, ως συλλογικότητες αλλά και καθολικά, θα είχαμε τότε, αν γνωρίζαμε όσα γνωρίζουμε σήμερα;
Αλήθεια ποια θα ήταν σήμερα η συμπεριφορά μας και με τις τρεις παραπάνω καταστάσεις, δηλαδή ατομικά, συλλογικά, καθολικά, αν γνωρίζαμε τα ιστορικά γεγονότα και τις συμπεριφορές μας, σε ίδια ή παρόμοια θέματα, που έλαβαν χώρα, στον ιστορικό χρόνο;
Για να τοποθετηθείς σωστά, δίκαια, έντιμα και προς όφελος του όλου και όχι του ατόμου σου, του φορέα σου, της ομάδας σου, του κόμματος σου, θα πρέπει να γνωρίζεις καλά το παρελθόν σου. Άριστα.
Και η χρονική απόσταση βοηθάει γιατί η μνήμη, είναι και εργαλείο. Και δεν κάνει άλλο τι, παρεκτός, να συγκρατεί επιλεκτικά τα θετικά και να υποβιβάζει, ελαχιστοποιεί τα αρνητικά, τα μη χρήσιμα. Και όλα αυτά όταν περνάνε μέσα από το φίλτρο του πολιτισμού της κουλτούρας.
«Γιατί ο πολιτισμός δεν κάνει άλλο τι παρεκτός να επιλέγει τα δεδομένα της δικής του μνήμης. … Και όλο αυτό (όλη αυτή η γνωστική διαδικασία), γίνεται αντιληπτό σαν να είναι μία διαρκής εξελικτική διαδικασία του επαναπροσδιορισμού και της επιλογής των (χρήσιμων) πληροφοριών». (Uberto Eco, 2007, «Από το δέντρο στον λαβύρινθο»).
imaginistes 