ΒΙΚΤΟΡΙΑ ΧΙΣΛΟΠ… Σαν να σε διώχνουν από τον τόπο που αγάπησες

Ημερολόγια πετσέτας 3

❀❀❀

 

Αναδημοσίευση

 

Υπάρχει µια πολύ γνωστή παραλία κοντά µου στην οποία πηγαίνω εδώ και χρόνια και έχει µεταµορφωθεί από µια ακρογιαλιά µε λίγες, απλές, δηµοτικές ξαπλώστρες και οµπρέλες µε χαµηλό κόστος και ένα απλό καφέ, σε κάτι τελείως διαφορετικό. Για λίγα ευρώ την ημέρα ήταν κάτι λογικό – και μου άρεσε να περνάω ολόκληρες μέρες διαβάζοντας άνετα σε μια ξαπλώστρα με μια ομπρέλα για σκιά. Ηταν θεϊκό. Και δεν χρειαζόταν να πληρώσεις και κανένα τρελό ποσό.

Τώρα, μια μέρα στην ίδια παραλία θα κοστίσει σε μια οικογένεια με δύο παιδιά περίπου 40 ευρώ, μόνο για να έχουν τον δικό τους χώρο. Και για τους ντόπιους γίνεται μια απαγορευμένη περιοχή. Αν πηγαίνει κανείς καθημερινά για δύο εβδομάδες, αυτό θα σήμαινε ένα κόστος 560 ευρώ για την παραλία.

Συνήθως κολυμπούσα καθημερινά, ήταν το πρώτο πράγμα που έκανα νωρίς το πρωί, και μετά καθόμουν στον ήλιο να στεγνώσω στην πετσέτα μου πριν έρθουν τα πλήθη αργότερα. Τώρα, αν βάλω την τσάντα μου πάνω σε μια άδεια ξαπλώστρα, κάποιος θα έρθει και θα μου ζητήσει να πληρώσω. Με στενοχωρεί πολύ. Τους λέω ότι θα φύγω. Νιώθω σαν να με διώχνουν από ένα μέρος που έχω αγαπήσει.

Νομίζω ότι όλα πρέπει να είναι θέμα συμβιβασμού. Ενα μεγάλο μέρος κάθε παραλίας θα πρέπει να μένει ανέγγιχτο, ώστε όσοι θέλουν απλώς να ξαπλώσουν στην άμμο με τις δικές τους καρέκλες και ομπρέλες –όπως συνήθως κάνουν οι ελληνικές οικογένειες– να μπορούν να το κάνουν! Αυτό είναι το ελληνικό καλοκαίρι – να πηγαίνεις χωρίς πίεση ή άγχος για μπάνιο στη θάλασσα και στα κύματα, χωρίς κόστος. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι κάτι τέτοιο χάνεται! Οι παραλίες είναι ένα φυσικό αγαθό της Ελλάδας, όπως ο ήλιος και η θάλασσα.

Το χειρότερο, και το έχω δει να συμβαίνει, δεν είναι μόνο ότι μπαίνουν στις παραλίες απλές ξαπλώστρες, αλλά διπλά «κρεβάτια»! Με κουρτίνες που τις φυσάει ο αέρας. Το επόμενο είναι να μπει ένα μικρό ψυγείο δίπλα σε κάθε κρεβάτι, μια ντουλάπα, ίσως ακόμη και μια ιδιωτική τουαλέτα! Το να γεμίζουμε μια παραλία με ξαπλώστρες είναι μόνο η αρχή. Αυτό θα γίνεται ολοένα και μεγαλύτερο πρόβλημα εάν ο κόσμος δεν διαμαρτυρηθεί.

Στα περισσότερα μέρη στην Κρήτη, όπου περνάω το καλοκαίρι μου και νιώθω πολύ τυχερή, υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός παραλιών που είναι ακόμη φυσικές, όπου μπορείς να ξαπλώσεις κάτω από ένα δέντρο για σκιά, να βάλεις μια πετσέτα στην άμμο κτλ. Και είναι παράδεισος – μακάρι να παραμείνουν έτσι. Αλλά θα υπάρχουν μέρη που θα καταλαμβάνονται και άνθρωποι που θα νιώθουν διωγμένοι από μια αγαπημένη παραλία την οποία μπορεί να ήξεραν από τα παιδικά τους χρόνια.

Έχω βρεθεί στα νότια της Γαλλίας μερικές φορές, όπου μεγάλο μέρος της ακτογραμμής έχει καταληφθεί από κλαμπ και μπαρ, που χρεώνουν εκατοντάδες ευρώ για ένα ζευγάρι ξαπλώστρες και χρειάζεται να κλείσεις εκ των προτέρων σε πολλές περιπτώσεις. Αυτό θέλει να γίνει και η Ελλάδα; Είναι ένας από τους λόγους που δεν αντέχω τη νότια Γαλλία και σταμάτησα να πηγαίνω εκεί. Μερικοί θα βγάλουν πολλά λεφτά, αλλά θα χαθεί ένα από τα όμορφα πράγματα που κάνουν αυτή τη χώρα τόσο ξεχωριστή. Πιστεύω ότι το φυσικό τοπίο αυτής της χώρας είναι πολύτιμο, όχι μόνο για τους ντόπιους, αλλά και για τους επισκέπτες της.

Πηγή: https://www.kathimerini.gr/society/562565053/imerologia-petsetas-istories-gia-paralies-prin-kai-meta-tis-xaplostres/