Κουβέντες καφενείου, μετεκλογικές

Χρίστος Σαπρίκης

---

---

«Τι χαρά να ευτυχείς,
δίχως να το πληρώνεις,
ή να `σαι δίκαιος κι ευθύς,
μα δίχως να ζημιώνεις, »[1]
~~~
– Καλά δεν έχουν σκοπό να το μαζέψουν;

– Για ποιο πράγμα μιλάς;

– Το περίπτερο από τον συνδυασμό «Αγαπάμε την πόλη μας» Είναι δυο βδομάδες τώρα παρατημένο στη μέση του πεζοδρομίου.

– Αγαπάμε την πόλη μας μέχρι να μας ψηφίσουν. Μετά την έχουμε γραμμένη την πόλη μας, ιδιαίτερα αν δεν μας ψήφισαν όσοι υπολογίζαμε.

~~~

– Είδες όμως απ’ τον συνδυασμό του νέου Δημάρχου μαζέψαν τις αφίσες τους από τους δρόμους. Κάτι δείχνει αυτό.

– Σου το έχω πει πολλές φορές. Μην πιστεύεις τα εικονικά καφενεία.

– Γιατί δεν τις έχουν μαζέψει όλες;

– Φυσικά όχι. Μάζεψαν κάποιες στα κεντρικά σημεία, έβγαλαν τις φωτογραφίες στο φέισμπουκ για να πάρουν λάικ και καρδούλες και στις κολόνες γύρω από το σχολείο ζουν και βασιλεύουν. Και οι δικές τους και της Δημάρχου και της Λαϊκής Συσπείρωσης. Πας κάθε πρωί και βλέπεις να σε κοιτάνε τα πρόσωπα των υποψηφίων και να σου φωνάζουν ταυτόχρονα:

Μαζί ΑλλάΖουμε το Μέλλον!

– Νομίζω ότι όλοι θεωρούν επαναστατικό καθήκον την αφισοκόλληση και καθήκον του αστικού κράτους το καθάρισμά τους.

~~~

«…να `χεις πολλά τ’ αγαθά,
να `ναι άξιος ο μισθός σου,
δίχως να δώσεις τόσο δα,
από τον εαυτό σου.
Τι χαρά να ευτυχείς,
δίχως να το πληρώνεις.» [1]

~~~

– Αμ το άλλο. Έχει γεμίσει το φείσμπουκ με αναρτήσεις της απερχόμενης δημοτικής αρχής από έργα που ολοκληρώνονται αυτές τις μέρες; Και να το ένα πεζοδρόμιο που τέλειωσε, και να η άλλη μπασκέτα που φτιάχτηκε, και να το γήπεδο που ολοκληρώθηκε. Γιατί το κάνουν αυτό; Οι εκλογές τέλειωσαν. Ό,τι ψήφους ήταν να πάρουν απ’ αυτού του είδους την προπαγάνδα τις πήραν.

– Εμένα μου θυμίζει τα πιτσιρίκια που όταν τα διώχνουν οι φίλοι τους απ’ το παιχνίδι αυτά κάθονται στο πλάι μαραμένα και προσπαθούν να δείξουν πόσο σπουδαία είναι και τι έχασαν οι άλλοι που δεν τα παίζουν.

– Είναι η φυσιολογική ανθρώπινη πίκρα από το αποτέλεσμα. Θα περάσει κι αυτό και μετά θα έρθουν τα μαλώματα. Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες.

~~~

– Διάβασα ότι ο νέος Δήμαρχος θα αναβαθμίσει την κεντρική πλατεία της πόλης μας.

– Δηλαδή θα ξηλώσει και όλες τις αυθαίρετες κατασκευές που έχει φτιάξει εκεί η εκκλησία καταπατώντας δημόσιο χώρο;

– Αυτό να το έχεις σίγουρο. Όπως τις ξήλωσαν και οι προηγούμενοι «προοδευτικοί». Μη ξεχνάς ότι τα ιερά ψηφουλάκια είναι και διαχρονικά και διαπαραταξιακά.

~~ ~

«…Από όλα τα τραγούδια
αγαπούσα πιο πολύ τα λαϊκά
η ζωή μου έχει αλλάξει
κι έτσι τώρα δεν με ζαχαρώνουν πια…» [2]

~~~

– Έχει πλάκα να διαβάζεις σχόλια των υποψηφίων. Όταν κερδίζουν, κερδίζει η δημοκρατία, όταν χάνουν, φταίει η αποχή. Μονά ζυγά δικά τους. Το να φταίνε οι ίδιοι δεν τους περνάει καν απ’ το μυαλό τους.

– Πάντως μετά το αποτέλεσμα είχαμε και αγκαλιές και φιλιά. Όπως και να το πεις είναι πολιτικός πολιτισμός. Δείχνει ανωτερότητα.

– Όπως νομίζεις, αλλά αν μέχρι τις εφτά το απόγευμα της Κυριακής των εκλογών ξεκατινιάζεσαι, και στις δέκα αγκαλιάζεσαι, αυτό εγώ δεν θα το έλεγα πολιτικό πολιτισμό, μα δούλεμα ψιλό γαζί. Ένθεν και ένθεν.

– Μια ζωή παράξενος είσαι.

– 🙂

~~~

«Μας βαρούν κλαρίνα και τραβάμε ίσια
σε ανηφοριές γνωστές με κυπαρίσσια» [3]

---

[1] Διονύσης Σαββόπουλος, Αυταπάτες, 1996
[2] Διονύσης Σαββόπουλος, Η θανάσιμη μοναξιά του Αλέξη Ασλάνη, 1975
[3] Διονύσης Σαββόπουλος, Μας βαράνε ντέφια, 1983