“Τη στάχτη μου στο Σαρωνικό”

12 χρόνια από την απώλειά του.

Τη στάχτη μου στο Σαρωνικό.. Αυτή ήταν η τελευταία παραγγελία πριν φύγει…

❀❀❀

Και δεν ήταν παραγγελία , ήταν  ” Παραγγελιά”. Παραγγελιά μ΄ όλο το δέος , το σεβασμό

και την ιερότητα που είχε – και ίσως ακόμη έχει- η λέξη και η πράξη..

Και η παραγγελιά έχει να κάνει ΠΑΝΤΑ με ζεϊμπέκικο.

Ένα χορό σαν χάδι αργό , τρυφερό και γενναίο για τη ζωή , τον έρωτα και το θάνατο…

Τέτοια παραγγελιά έδωσε ο Δημήτρης Οικονόμου στην αδελφή του απ’ τα περίχωρα του Σίδνευ..

Δεν τα κατάφερε να έλθει στη γειτονιά , στους φίλους του..

Τους χαιρέτησε όλους ,πριν ένα μήνα, στο γενέθλιο τραπέζι, με τη γενναιότητα του ανθρώπου

που ζει στα όρια και τη συμφιλίωση με τη ζωή και το θάνατο.

Πάντα ελπίζαμε πως οι περιγραφές για τη κατάσταση της υγείας του , ήσαν μέρος

μιας υπερβολής και της αχαλίνωτης φαντασίας του Έτσι θέλαμε να πιστεύουμε..

Μιας φαντασίας που , μερικές φορές, άγγιζε τα όρια του σουρεαλισμού. Οπως τότε

που μπήκε στη ταβέρνα του μπάρμπα-Νίκου του Μαλτέζου αργά το βράδυ με κιμονό… Ήθελε να μας προβοκάρει

και τα κατάφερε . Τόσο προχωρημένος ήταν.

Δεν ήσαν όμως οι περιγραφές του ούτε υπερβολή , ούτε προβοκάτσια -δυστυχώς- ήταν

η οριακή πραγματικότητα που βίωνε τα τελευταία χρόνια…

Ο Δημήτρης Οικονόμου ήταν και θα είναι στις σκέψεις και στις κουβέντες των παιδικών του φίλων…

Μένει μόνο σ΄ αυτούς , να κάνουν πράξη τη παραγγελιά του…

   

    “Τη στάχτη μου στο Σαρωνικό”

 

Βαγγέλης Γκουγκουλής – Χρήστος Πιπίνης

Αναδημοσίευση από imaginistes 6/6/14