Cinemascope…Τζέημς Ντιν

Αναδημοσίευση από το Cine Dogs

 

To ημερολόγιο έγραφε 30 Σεπτέμβρη του 1955 όταν η Πόρσε του Τζέιμς Ντιν («Little Bastard» όπως την αποκαλούσε ο ίδιος) εκτροχιάστηκε στη συμβολή των πολιτειακών αυτοκινητόδρομων 46 και 41 της Καλιφόρνια, εξασφαλίζοντας αιώνια αθανασία στον οδηγό της. Ο Ντιν -σε μια από τις μεγαλύτερες τραγωδίες που γνώρισε ποτέ το Χόλιγουντ- μας έγνεψε σπαρακτικό αντίο μόλις στα 24 του χρόνια, έχοντας προλάβει να πρωταγωνιστήσει σε 3 ταινίες: το East of Eden (1955) του Ελία Καζάν, το Rebel Without A Cause (1955) του Νίκολας Ρέι και το Giant (1956) του Τζορτζ Στίβενς. Υπήρξε, μάλιστα, ο πρώτος ηθοποιός στην ιστορία του οσκαρικού θεσμού που έλαβε μετά θάνατον υποψηφιότητα και ο μόνος (πιθανότατα δια παντός) που έχει δύο (!) τέτοιες πένθιμες υποψηφιότητες.

 

Λίγους μήνες πριν τον θάνατο του Ντιν, ο φωτογράφος Ντένις Στοκ ανέλαβε να δημιουργήσει ένα φωτογραφικό άλμπουμ του ανερχόμενου σταρ για λογαριασμό του περιοδικού LIFE. Οι φωτογραφίες αυτές, που τραβήχτηκαν στο Χόλιγουντ, στη Νέα Υόρκη και στη γενέτειρα του Ντιν, μια μικρή αγροτική πόλη 30.000 κατοίκων στην Ιντιάνα, προσέθεσαν το δικό τους -διόλου αμελητέο- λιθαράκι στην οικοδόμηση ενός μύθου που είναι καταδικασμένος να μην ξεθωριάσει ποτέ. Η διασημότερη από αυτές (μπορούμε αχόρταγα να τις βλέπουμε ξανά και ξανά όλες ανεξαιρέτως) είναι η συγκεκριμένη, όπου ο Ντιν βολτάρει σχεδόν αιωρούμενος στην Times Square της Νέας Υόρκης, σε μια γκρίζα μέρα με βροχή και αγιάζι.

 

Παλτό κουμπωμένο ασφυκτικά μέχρι τον λαιμό, χέρια στις τσέπες, το τσιγάρο να κρέμεται από τα χείλη και στο πρόσωπο αγκυροβολημένα -όπως πάντα- εκείνο το σαρδόνιο μειδίαμα και το ηδυπαθές βλέμμα. Ο Ντιν, σε κάθε του ενσταντανέ εντός και εκτός πλατό, άφηνε μια περιπαικτική υπόνοια ότι η δική μας ματιά δεν φτάνει εξίσου μακριά, ότι υπάρχει κάτι που θα μας μείνει κρυφό ή αφανέρωτο, που το αντιλαμβάνεται μόνο ο ίδιος. Ο Ντιν, αιώνιο σύμβολο μίας εφηβικής επαναστατικότητας που δεν ντρέπεται για την ευαισθησία της, με ένα πρόσωπο όπου σμίγουν το παράπονο και η ονειροπόληση, έφυγε τόσο άδικα και τόσο νωρίς. Ωστόσο, πρόλαβε να αντιστρέψει τους νόμους της ανθρώπινης ύπαρξης: ισοπέδωσε τη φθορά και κράτησε για πάντα ζωντανή την ομορφιά.

 

ΥΓ: η πανέμορφη ταινία Life (2015) του Ολλανδού σκηνοθέτη Άντον Κορμπέιν αναπλάθει τη συνάντηση και συνύπαρξη του Τζέιμς Ντιν με τον Ντένις Στοκ και κατορθώνει να αποτυπώσει ένα υποδόριο πένθος για μια τραγωδία που δεν έχει ακόμη συμβεί, αλλά και την αδιόρατη αμηχανία δύο ανθρώπων που -με κάποιο τρόπο- βαθιά μέσα τους γνωρίζουν ότι ετοιμάζονται να γράψουν ιστορία. Να την επισκεφτείτε. 

https://www.facebook.com/CineDogs