ΣΠΟΝΔΗ ΣΤΟ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΣΥΛΛΑΒΟ

του Μιχάλη Δήμα

 

             Κι αυτός που τόσο αγάπησε τον δεκαπεντασύλλαβο

             κοιτάξτε πως κατάντησε, ένα σκουπίδι σκύβαλο

             σε βρώμικα θολά νερά, σερφάρει διαδικτυακά.

             Αυτός που τόσο αγάπησε τη μούσα την ανώνυμη

             τώρα έχει ολούθε μετοχές και εταιρία ομώνυμη

             έχει ξεκόψει απ’ το χθες με δίχως τύψεις κι ενοχές.

             Που πήγανε οι ήρωες που θαύμαζε παιδάκι;

             Οι Ακρίτες και ο Διγενής, οι αρματολοί και οι κλέφτες

             και το μικρό Βλαχόπουλο, η Δέσπω κι ο Τζαβέλας

             κι αυτή του πρωτομάστορα η όμορφη γυναίκα

             που την εχτίσαν ζωντανή στης Άρτας το γιοφύρι.

             Μάταια τους αναζητά το δυο χιλιάδες τόσο

             στα πρόσωπα περαστικών, φίλων, γνωστών και αγνώστων.

             Κι ο πόλεμος κι ο έρωτας κατάντησαν ρουτίνα

             χωρίς το μύθο που άλλοτε τους έδινε φτερά.

             Που πήγε η λαϊκή ψυχή με κείνη τη σοφία

            που διέκρινε το δίκαιο από την αδικία

            κι αυτό που ήταν ενάρετο από τη λαμογιά.

            Χάθηκε, φίλε μου καλέ, σε άσκοπες κουβέντες

            μέσα στο διαδίκτυο, μες τον ορυμαγδό

            την πήρε και την σήκωσε, την έχει αφοπλίσει

            και από το φιλότιμο και απ’ το τσαγανό.