Μιχάλη Δήμα…του Αγ. Βαλεντίνου

                      του χρόνου η πατίνα

                      ~~~~~~~~

                        Καθώς γερνάνε τα κορμιά και μαραζώνουν  

                        κι έγινε ο φόβος απ’ τα μάτια μας καπνός

                        τα μαύρα φίδια σταματήσαν να μας ζώνουν

                        κοίτα, αγάπη μου, πως πέρασε ο καιρός. 

                        Τώρα τα χάδια, τα φιλιά, τα αγγίγματά μας

                        έχουνε κάτι από του χρόνου την πατίνα

                        δεν είσαι η Ελένη, η Αργυρώ ή η Μαρίνα

                        είσαι ισόβια σκιά μου και φρουρός.

                        Πάλι και φέτος του Αγίου Βαλεντίνου

                        γιορτάζει ο έρωτας, γιορτάζει και ο καημός 

                        πάλι χαμόγελα ανθίσανε στα χείλια

΄                       το ξέρω τώρα πως δεν είμαι μοναχός.